sözün körelmesi

• emil michel cioran‘ın "syllogismes de l'amertume(burukluk)" kitabından bir bölüm.
  
  “kararsızlar okulunda yetişip parça ile ize tapan bizler, yalnızca vakaların önem taşıdığı klinik bir zamana aidiz. bir yazarın sustuklarının, söylemiş olabileceklerinin, dilsiz derinliklerinin üzerine eğiliriz. bir eser bırakırsa, kendini izah ederse, tarafımızdan unutulmayı teminat altına almış olur.
  gerçekleşmemiş sanatçının sihri… hayal kırıklıklarının dinmesine ses çıkarmayan, onlara meyva verdirmeyi bilmeyen bir mağlubun…”
  
  *
  
  “işaret edilenin yerine, işaretin peşine düşme; başlı başına bir amaç, “gerçekliğin” rakibi olarak görülen dil; bizzat filozoflarda söz düşkünlüğü; görünümler düzeyinde kendini yenileme ihtiyacı; - sözdiziminin mutlaktan, dilbilgisi uzmanının bilgeden üstün geldiği bir uygarlığın özellikleri.”