taşova ^*

• yanlis hatirlamiyorsam tokat'a bagli olan fakat 1970lerde amasya'ya baglanan ilçe
• diğer anadolu şehirlerinin aksine planlı ve düzenli bir yerdir. bütün yollar ızgara şeklinde birbirini keser. bir sokağın bir ucu ilçenin başı iken diğer ucu en sonudur ve dümdüzdür. karadeniz genelinde olduğu gibi yeşil bir ilçedir. borabay gibi doğal güzelliğe sahiptir.
• borabay gölü gibi çamlarla bezeli bir doğa harikasını sınırları arasında barındıran şirin amasya ilçesi. ayrıca yöreye mensup küçük çocukların yeşilırmak sularında akıntıya aldırış etmeden yüzmesi ve çoğunun usta birer balık avcısı olması dikkat çekicidir. alpaslan müzesi gibi tarihi motiflerle dolu bir hazineye de ev sahipliği yapmaktadır.
• planlı yapısı 1939 depreminden kaynaklanan amasya ilçesi. deprem sonrasında üç ilçe birleştirilerek bugünkü taşova kurulur.
• sekiz yıllık bir aradan sonra gitme fırsatı bulduğum yer.
  
  memleketim sayılır ama memleketim diyemiyorum oraya. ama annemin doğup büyüdüğü ilçe olmasından kaynaklı seviyorum. çocukluğumda her yaz tatilimin bir ayını geçirdiğim bu küçük ilçe son sekiz senede öylesine değişmiş öylesine modifiye edilmiş ki, son gidişimde ait olmadığım bir yerde bulunduğumu hissettirdi bana.
  
  istanbul'dan çıkıp da doğuya gitmeye karar verdiyseniz, mutlaka taşova'nın kenarından da geçeceksiniz. dışarıdan bakıldığında güçlü ve gelişmiş bir tablo çizen bu ilçenin içine girdiğinizde aynı düşünceleri söylemeniz pek mümkün olmuyor. sadece dış görünüşten ibaret bir hizmet anlayışıyla şehir elden geçirilmeye çalışılmış. istanbul'dan erzurum erzincan vs. gibi yerlere gidenlerin aklında "güzel bir yere benziyor" imajı uyandırmak için yapılmış sanki herşey...
  
  dışındaki makyaj; benzin istasyonu, restoran ve dinlenme tesislerinden ibaret. bunların değişik kombinasyonlarda sıralanması ile enkaz haline getirilmiş ilçenin önü kapatılmış, görünmemesi sağlanmış. şehir merkezi(centrum) yazısına müteakip içeri girdiğimde ise ilk gözüme çarpan rahmetli dedem ve anneannemin yıllarca bizi gözlerinde yaşla uğurladığı o güzel ilçe garajının yıkılmış olması oldu. üzüldüm.
  
  biraz daha ilerlediğimde farkettim ki; son on yıl içerisinde belediye başkanlığına gelen kişi ya da kişiler -kimdir bilmiyorum- bu küçücük ilçeye tek bir hizmette bulunmamış. yıkılan şehir garajı dışında bir değişiklik göremedim önce. sonra ise izlenen politikanın saçmalığı yüzüme tokat gibi vurdu. çocukluğumuzda ilçenin tek eğlenilecek yeri olan çam ağaçlarıyla bezeli o çay bahçesi, yanındaki pazar yeriyle birlikte viran bir hale bürünmüş. yan yana duran bu pazar yeri ile çay bahçesinin tam ortasına camiyi andıran kocaman bir hamam yapılarak ilçe pazarının kalkması sağlanmış. çay bahçesi ise sadece çam ağaçlarından oluşan ıssız bir koruluk haline gelmiş.
  
  son yıllarda, yaşanan birçok acı olay nedeniyle gitmeye korktuğum ve uzak kaldığım bu şirin ilçeye anneannemi ebediyete uğurlamak için gittim. o güzel anılar, o güzel insanlar ve diğer tüm güzelliklerin; kısacası güzel olan herşeyin kaybolduğuna şahit oldum.
  
  bir daha gidip gitmeme konusunda kararsız kaldığım yer, belki memleketim...
• http://www.ntvmsnbc.com/id/25067503/
• yesilırmak kenarındaki amasya ilçesi. merkez nufusu 10 bindir. erzurum yolu uzerindedir. borabay gölü bu ilçe sınırları içerisindedir.
• gidilesi , görülesi olan yerdir.amasyadan çıktığınızda yol boyunca aşığı olacağınız bir tabiat ve yüksek dağlar sizi beklemektedir
• pazar alaninin yikilip, yesilirmak kenarindaki bu degerli arsaya evler dikilmesi sonucu eski cazibesi kalmamis güzel memleketim. nitekim persembe günleri kurulan pazara tüm köylüler gelip kendi ürünlerini burada satisa cikarirlardi, su an ise bu pazar merkez caddenin ara sokaklarina kurulmakta ve persembe günleri tam bir kaos ortami yasanmakta. ayrica ilce otogarinin yeniden yapilandirilmasi sonucu ilce girisinde trafik sikisikliklari görülmeye baslamistir.
  ayrica cocuklugumda otogar girisindeki büfe elma seklindeydi, o zamanlar benim cok büyük sempatimi kazanmisti, tabii sonralari yikilip klasik büfe seklinde yenisi yapildi ve tüm büyüsü bozuldu.
• memleketim. istanbulda ölsem bile hiç yaşamadığım taşovaya gömülmek isterim, okadar seviyorum.