candan erçetin

• (bkz: zengin depresyonu)
• gecenin bi yarısı yatağında oturmuş yakın geçmişin yaralarını daha henüz tam anlamıyla saramadığını,kendini belki milyon kez uyarmana rağmen hala o karanlık seneden çıkamadığını anladığında playlistinde bölüm canavarı gibi beliren şarkının acımasız ve bir o kadar da haklı tarafını ( bir şarkı nasıl haklı olabiliyosa;oluyo işte ) farkedersin.
  farkedersin de fark etmek 4 senedir işe yaramadı,umarım bundan sonraki hayatımda yarar.
  
  "bir sabah olsa binbir umutla
  güneş bile açsa.. açmaz saçma
  
  bir gece olsa samanyolu hatta
  yıldız bile kaysa.. kaymaz saçma
  
  o son sözü duymak bile fazla inan
  iyi niyet değil şefkat değil nereden bu dil
  
  kendine iyi bak deme denmez saçma
  kendime bakarım elbet sen hiç korkma
  kendine kalıyor insan eninde sonunda
  sen bize iyi bak tanrım sevdalı kullarına
  
  herşeyi alma bir küçük eşya
  bırak bana yeter.. yetmez saçma
  
  dön gel uzatma hayat bu unutma
  zaman bile dursa.. durmaz saçma
  
  o son sözü doğru sanıp kanmam inan
  iyi niyet değil gerçek değil kimden bu dil"
  
  her şey o kadar saçmaydı ki candan öyle ki bu saçmalık bazı anlar dünyanın en acımasız gerçekleri gibi suratına tuvalet terliği çarpıyor.neyse ki kendime biraz iyi baktım.iyi baktım derken iyileştirdim.ama asla unutmayacağım.