çocuk istemeyen evli çift

• çocuk istememek, istemek gibi bir tercihtir. nokta!
• çocuk sahiplerinin bütün arabesklikleriyle doluştuğu başlık. gidin başka bir dolu başlık var yavrunuza olan sevginizi yazacağınız, burda ne işiniz var ya?
• saygı duyduğum insanlardır.
  
  yaş 37. biz 10 yıllık evliyiz. ilk 3 sene istemedik. sonra çorap söküğü gibi geldi. bir oğlumuz bir de kızımız var. zor be!
  
  bebekken ayrı zor, büyürken ayrı zor. oğlan şu anda anneye aşık olduğu dönemde. freud'a göre babayı rakip görüyor, pipi önemli pipi değerli bunu öğreniyor. büyüyünce senle evlenicem diyor annesine. otoriter olsan bir dert, yumuşak olsan bir dert. kız desen dünya tatlısı ve kendini sevdiriyor o nedenle erkek çocuk iyice diş biliyor bana.
  
  babamlar desen dede moduna girdiler, bizi beğenmiyorlar. çocuklar olduğundan beri 7 kişilik araç kullanıyorum sanki 5 çocuk varmış gibi.
  
  çocuk istemeyen orta yaşı geçmiş komşularım var, bazen kapıda muhabbet ederken içeride ortalığın anasını ağlatan veletlerimize bakıp iç geçiriyorlar, eğer öyle olacaklarsa bence kararlarını bir gözden geçirsinler. ama bilmeliler ki minicik hb araçlarının bagajına 2 küçük valiz atıp ne zaman yola çıksalar biz de eşimle iç geçiriyoruz. başbaşa kalmayı çok özlüyoruz. arada bir fırsat bulsak bu sefer de hemen onları özlüyoruz.
  
  ben mesela geçen hafta arkadaşlarım ile yurt dışına çıkacaktım araç ile. eşim kararı bana bıraktı. ancak onları bırakıp gidemedim, şuan prag'da olabilirdim. çocuklar olmasa eşimle de giderdik belki.
  
  not: bu satırları yazarken kıvırcık saçları ile bana bakıp şarkı söyleyen 3 yaşındaki kızıma baktım (evet saat gece yarısı ve hala uyumadı) yukarıda yazılan herşeye rağmen şuan karşımdaki tablo bunlar ve fazlasından vaz geçmenizi kolaylaştırıyor. bu tam olarak neyle tatmin olacağınıza bağlı.
• 3 yıl. 3 yıl birazını ekonomik sıkıntılar ve o ekonomik düzeyin elverdiği gezme tozma ile geçirdik. pazar sabahı kahvaltıdan sonra salonun ortasına yığdığım gazetelerin üzerine koyduğum kupayla gazete okuma zevkini yaşadım. film ve dizi maratonları yaptık. bazen yeri geldi günde bir kitap okudum. bilgisayar oyunları bitirdik. çocuk istiyordum ama acelem yoktu. eşim de 31 yaşında baba olmak istiyorum derdi.
  
  kendi ailem dahil bir cok kişi olmuyor diye düşündü. işyerime gelen müşteriler dahi dert edindi. olmuyor da mı yok diye? bunu direkt sorabilmeyi kendilerine hak gördüler. evliligimizin 3. yılında isteyerek hamile kaldım. bir aile dostumuz beni bir dost meclisinde bir başkasına "x'in gelini. 5 yıldır çocugu olmuyor. " diye tanıttı. bir oldu yetmedi ikinciye de benzer laflar döndü. ilk baştan yap sonra dinlenirsin gibisinden. ikinci oldu. hala çatlak sesler 3 der gibi.
  
  isteyerek çocuk sahibi oldum. olmadığım zaman da istemiyordum. ikisi de normaldi. hiç evlenmek istemeyen insan gibi hiç çocuk istemeyen insan da normal. siz bunu sorgulayana kadar çocuk sahibi olma yeterliliği olmadığı halde çocuk sahibi olan çiftleri irdeleyin bence. zorluk çekmezsiniz bak yüzbinlerce örneği var her tarafta
• burada çocuk sahibi yıllarca olmayan bireylerin gerçekten sıkıntıları yoksa ciddi ciddi kendimi gördüm bu konuda.
  o sorumluluk o istek zerre içimde yok.
  bir çocuk sahibi olma fikri çok sıkıntı olarak geliyor ben sadece kendimden sorumlu olmayı seven biriyim bir de başkasının sorumluluğunu almak düşüncesi bile içimi kemiriyor.
  
  gerçekten hastalık vs yoksa ve uzun yıllar yapılmadıysa mutlu olmadım değil benim gibilerin var olduğunu görmek.
  
  zaten insanlar neden çocuk yapıyor? tek sebebi var bencillik. ileride tek kalmamak için başka sebebi olamaz. insanlar neden evleniyor? tek kalmamak için.
  
  hayır hayatımın neden çoğunluğunu çocuk üzerine harcayıp sikip atayım bunun da korkusu var. bilmiyorum ileride ne olacak görücez.
  
  abi ben sadece rahat rahat kendi hayatımı yaşamak gezmek tozmak istiyorum. bir yandan da işte o klasik bencillik duygusu geliyor. ileride yaşlanınca yanımda kimse kalmayacak? sadece bunun için yapıp yıllarca büyütmek hayatını sikmek içimden gelen bir şey değil.
• çağımızın yaygın hastalığı. kentleşmenin bireyler üzerindeki görünmeyen etkilerinden kaynaklanmaktadır.
• gayet normal bir çifttir.
• olabilir. tercih meselesi
• bir kaç tanıdığım bu modelde.
  
  hatta genel hayata bakışımı bilenler benim nasıl istediğime şaşırıyor ama beyler bayanlar şöyle düşünün:
  babanızın babasını anasını ananızın babasını anasını onun babasını anasını... adem ile havva ya da maymun ile ortak ata gidebildiğiniz kadar geriye gittiğinizde tüm üst soyunuzun bir çocuğu olduğunu göreceksiniz.
  şimdi sizin çocuğunuzun olmaması demek evrimsel (ya da yaratışsal) bir başarısızlık olmanız demek.
  
  not:bu mantıksal çıkarımı senelerdir söylerim. eşimin hamileliğini öğrenmeden önce daha rahat kullanıyordum, şimdi isteyip de çocuğu olmayanlara ağır gelebilir diye çekinip karşımdakini bir tartıp öyle söylüyorum.
• gelin size iki grubun da iki büyük yalanını söyleyeyim:
  
  1. çocuk istemeyenler; genelde bencilsiniz ve kendinize bunu itiraf edemiyorsunuz. fedakar değilsiniz. tadını çıkarın bari.
  istisnalar:
  - sakat hayvan ya da evlatlık kabul edenler
  - türkiye’deki şartlardan dolayı çekinenler
  
  2. çocuk isteyenler; boku yediğinizi itiraf edemiyorsunuz. kendi çocuğunuz olunca her şey çok değişiyor toplu histerisini devam ettiriyorsunuz. çünkü siz de az bencil değilsiniz. kendi çocuğunuz nasıl mükemmel olmasın ki (gebe kadınların narsist kişilik özellikleri gösterdikleriyle ilgili çalışmalar mevcut)? sosyal linç yememek için pişmanlık dile getirilmez ancak bunu çocuğuna pasif agresif yollarla yansıtırlar. siz de tadını çıkarın bari.
  istisnası:
  -tüm amacı evlenmek olan kadınlar
  
  edit: itirazlar.
  edit 2 : ben sıcak bakıyorum :)