• -çocuğu; gerek kültürel gerek ahlaki yönden hakkıyla yetiştirebilecek donanıma sahip olduğumu düşünmüyorum

    -çocuğun geleceğini garanti altına alabilecek, iyi okullarda okutup,sıkıntı yaşamadan hayatını idame ettirebilecek maddi güce sahip değilim.

    -çocuğumun şahsiyetine saygı duyup onu özgür bırakmayıp üzerine gölge gibi çöküp çökmeyeceğimden emin değilim. mükemmelliyetçi olup çocuğu yıpratabilirim. içimde ukte kalan ne varsa ona yaptırtmaya çalışabilirim. onu korumak adına dünyasına zindan edebilirim.

    -“ailem bana ne yaptı ki ! o da başının çaresine bakmalı.” diye düşünmüyorum. eğer benim irademle dünyaya geldiyse herşeyini karşılamakla yükümlüyüm. bu da büyük bir sorumluluk.

    -işin bir de baba tarafı var tabi ki !

    -kısacası : üzerinde çok fazla düşündüğüm için düşünmüyorum.
  • güzel bir gelecek ümidi taşımak için çocuk sahibi olmak ve yetiştirmek istiyorum ancak mevcut şart ve koşullarda evlilik, düzen gibi kavramları hayata sokunca kaçan bir kitle içinde sadece düşüncede kalan eylemim.
  • olaya iş veren yönünden bakınca "haklı olabilir aslında" diye düşünülebilir. ancak bu kadının doğasında var, zaten kadın bir adayı görüşmeye çağırıyorsan bu riski göze almışsın demektir. ya hiç görüşmeye çağırma, ya da görüşme esnasında bu soruyu sorma. bence rencide edici bir soru.
hesabın var mı? giriş yap