direninsan

• siz bizi susturmayın, biz kendi kendimize susarız,
  diyemeyeceğimize göre
  
  susturun, susuncaya kadar zorlayın, yoksa konuşacağımız, bağırganlığımız tutabilir.
  
  yoksa biz zaten susuyorduk, bir de susturmak nereden çıktı mı desek.
  
  yok, ne olur ne olmaz siz susturun, yerin dili vardır diyeceğim.
  
  direngezi, o ruh harcanabilir para değil. yoksa genetiğe bile işlendi, zırt pırt nakde çevrilemiyor. eşkıya ve kırım öykülerimizden sonra ve onlardan daha üstün şeref anımız ve varlığımız, dünyalılık ve haysiyet örneğimiz #direngeziparkı.
  
  en üst örgütlenme ve tepkilenmeyi her an güvenoyuna süremezsin. toplumsal değişim aslen yavaş kırkayak, tosbadır. ama bazen umulmadık ivme, şiddet ve yön gösterebilir. mal neyse o artık. bir de gezi bu toplumun temeli, bazı değil, bir kez sergilediği zirvesi. bunu norm haline koymak yanlış. eşyanın doğasını görmezden gelemeyiz. fizik görür. biz bireyler olarak istediğimiz tutumu takınır, bedel ödeme ve deney sonucu almayı hem kendi namımıza hem topluma yönseme önermek için yürütürüz.
  
  canlılık ve insanilik yasaları (eğilimleri) gereği cennet kurulmuş veya ele geçirilmiş olsa da yıkılmak zorunda. dünyada cennet ancak parçalanabilir, parçalanmak üzere var olabilir. sabit olan ölü olduğundan. 'sabit iyi' de ölüdür, iyinin heykelidir, kendisi değil. dolayısıyla cennet dünyada gerçekten de kurulmuş, yakalanmış olabilir. sonra ya yavaş yavaş ya birden yıkmışızdır. hatta insanlık eğer toptan yokolmayacaksa hala evrilmekte ve bilinmeyene doğru akmaktadır. insanlığın olasılıkla bir ortak paydası yoktur. eğilimler var biliyorum ama zorunluluklar ve kurallar yok. bu bakımdan da "insanın özelliği (temel niteliği) olmaz, şimdiye kadar gösterdikleri, tarihi olabilir ancak." diyebiliriz.
  
  sabit/tekdüze bir kavram olduğundan biz insancıklar cehennemi de dünyada bulmuş olsak aşındırır, kılımızı kıpırdatmasak bile -nereye kadar- aşındığını, dönüştüğünü görürdük. bu da enerji korunumlu iyimserlik ilkesi. bir sey daha aklıma geldi: kafka'nın hamam böceğine dönüşen insanı olanaksız olduğundan değil, olası hatta olmuş olduğundan, çeşitlemeleriyle olmakta olduğundan etkileyici ve korkunçtur. aynı, insanı korkutan ölümün değil de yaşamın acı verici ve acı dolu olması gibi. acıda umut var, acıya selam.
  
  (bkz: direngezi/@ibisile)