en çok görmek istenen ülke

• norveç/narvik
  italya/roma
  finlandiya/helsinki
• çocukken çok denk gelirdi şu miami sahili yok mu büyüyünce param olursa kesin gideceğim demiştim büyüdüm hayaller paris ama ili zor değiştiriyoruz ülke değişsek batarız.
• nepal...
  
  5 liraya fil yıkıyorlar.
• amerika
  japonya
  norveç
• yeşil burun adaları
  abd - hawaii
  kanada - ah o doğası yok mu!
  ortaasya - şaman ayinleri falan
• belçika ı brugge
• en çok görülmek istenen ülke soruluyorsa muhtemelen bir seyahat dergisi falan anketlerden elde edilen istatistikleri paylaşmıştır. herkes kendi listesini sunmuş ama...
  
  eğer en çok görmek istenen ülke ise japonya diyerek katılacağım ankettir.
• italya
• 23 yaşındayım, küçük bir çocukken bile görmek istediğim tek şehir floransa'ydı. geçen sene görme, gezme fırsatım oldu; gerçekten hayallerimdeki kadar güzeldi, hatta hayallerimdekinden çok daha güzeldi. hala gözlerimi kapatıp hatırladığım kadarıyla dolaşırım sokakları arasında. (bkz: #64424323) bir gün floransa'da yaşamak en büyük hayalim. belki biraz daha cesaretim olsa 6 aydır floransa'da yaşıyor olacaktım. cesaret edemedim, hatta açık açık söylüyorum, korktum.
  
  ama floransa dediğin nedir ki? bir vize, bir uçak bileti. bugün niyetlensem maksimum 2 hafta sonra giderim.
  
  asıl büyük hayalim san francisco, belki biraz da new york. 90'ların filmlerinde gördüğüm o sahnelerin içinde yaşamak istiyorum. acayip merak ediyorum. gidiyorum demeyle de gidemem. birincisi ben o kadar uzun uçuşa dayanamam. hem belim dayanmaz, hem sigarasızlığa dayanamam. hadi dayandım gittim diyelim, yurtdışındayken 5. günün sonunda "hadi dönelim eve" hissiyatına kapılıyorum, memleketi özlemi desen öyle de değil ama uçak piste deyince "oh geldik eve oooh" diye ilginç bi rahatlama geliyor. 5-10 gün için amerika'ya da gidilmez.
  
  aynısı japonya ve biraz da güney kore için de geçerli. acayip merak ediyorum ama bahanelerim aynı. mutlaka gitmem gerekmedikçe gitmem, gidemem.
  
  hayatım da tam olarak böyle ikilemlerle geçiyor. istiyorum ama yapamıyorum, çaresizlik anlamındaki yapamıyorum değil, içimden gelmiyor. yapmıyorum demek daha doğru belki de. kendimden, bu halet-i ruhiyemden çok rahatsızım ama düzeltmek için hiçbir şey yapmıyorum. hayatımın 1/3'ü çöpe gitti sırf bunun yüzünden.
  
  son olarak, gidip görmek istediğim ve gidebileceğim ülkeleri de yazayım, eyyorlamama bi nokta koyayım.
  
  - ingiltere (özellikle londra ve newcastle)
  - ispanya (her turistin görmesi gereken barcelona, madrid ve biraz da endülüs illeri)
• (bkz: tayland)