saturno contro

• fragmanında ve en can alıcı sahnelerinde gabriella ferri'den remedios'u seçen kişiyi can-ı gönülden tebrik ettiğim film. bir şarkı bir filme anca bu kadar yakışır, lalala lala eşliğinde sizi alıp götürür... hem tutkulu hem hüzünlü hem umursamaz hem aşık bir şarkıdır...
  
  --- spoiler ---
  tabuları sorgulamaya neden olabilen bir filmdir. sımsıcak film ve sevgi dolu karakterler arasında homoseksüel ilişkiyi o kadar da yadırgamaz bulursunuz önce kendinizi (adamların etkisiyle belki de^*-^*)
  
  l'utimo bacio'dan tanıdığımız stefano accorsi gene aynı yüz ifadesi ile acemi çapkın, şaşkın aşık ve pişkin aldatan rolündedir... bu seferki aldatmasında "benim başıma böyle birşey geldi, ben bunu karımla paylaşmak istiyorum, ben onunla her zaman herşeyi paylaştım" diyen/diyebilen bir kocadır hatta babadır... sevdiklerini kırmaktan çekinen ama düşünmeden hareket eden ve sonucunda karmakarışık surat ifadesi ile ne yapacağını bilemeyen şaşkın adam rolünü başarıyla oynamaktadır.
  
  angelica karakteri olgundur, hoştur, zariftir. lorenzo durumu üzerine kocasının ilişkisini anlamlandırmaya çalışırken çok iyi bir kriz yöneticisidir.
  
  roberta karakteri son derece güzel, gizemli ve karamsardır. lorenzo roberta'ya neden "senin gibi olmak isterdim" demiştir, roberta için olduğu kadar benim için de netleşmeyen bir merak konusudur. morg labirentinde kalakalması ve lorenzo ile hayal dünyasında yüzleşmesi filmin en etkileyici sahnelerindendir.
  
  gayet doğal başlayan pinpon sahnesi, katılımın artmasıyla biraz yapay bir festivale dönüşse de dostluk-destek-paylaşım üçgenini diyalogsuz aktarabilen akılda kalıcı bir sahnedir. o dağ evi, o yeşillik ve manzara ise zaten akıllara ister istemez kazınır...
  --- spoiler ---
  
  tek tek bütün karakterleri yakından tanıma ve derinlemesine anlama isteği uyandıran ölüm çerçevesinde şekillenen dostluk filmidir. dostlarını tüm farklılıklarına rağmen olduğu gibi kabul edenlerin, onlarsız yapamayan ve yapmak istemeyenlerin filmidir. ama dostlarınızla geçirilecek güzel vakitlere bir ömür yetmez ne yazıkki...