more

• "stop motion" denilen yöntemle çekilmis müthiş bir kısa animasyon film .
  
  oldukça hüzünlü ve çarpıcı...
  
  "ne üzerine" olduğunun cevabı ise sizin "içinizde"...
  
  http://vimeo.com/7306050
  
  .................
  
  rüyalarımız renkliler ama biz gerçek hayatımızda mutsuz insanlarız...
  hayat ne kadar tekdüze ve renksiz olsa da aşk içimizde, mutluluk bizde...
  
  "mutlu olmanın yolu şudur!", "şunu yap!", "mutluluk gözlüğünü tak, mutlu gör!" dese de değişmez asıl gerçek... çünkü gerçek başka, biricik ve içimizde...
  
  onu bütün benliğine, bilincine yaymadıkça
  ve o ateşi, aşkı, mutluluğu diğer insanlara geçirmedikçe, dünya gerçekten mutlu bir yer olmaz, olmayacak ey insan!!
  
  başka gözlüklere ihtiyaç yok!
  
  hayata hep gözlük penceresinden, boyutundan,
  vasıtalarla, dönüştürücülerle bakmaya gerek yok!
  
  hele mutluluğun, neşenin, coşkunun, aşkın nasıl yaşanacağını, nasıl görülmesi gerektiğini "öğretmeye" kalkışmak belki seni tatmin eder ama dünya daha mutlu bir yer olmaz!
  sen de o aşkı, o ateşi, o değişme iradeni kaybeder ve gri dişlilerden biri haline gelirsin...
  
  kalbinle paylaşmadığın için, içindeki çocuk ölür ve yine biyerlerde varolduğunu bildiğin mutluluğu ve ideal dünyayı sadece rüyanda görürsün!!
  ...............
  
  film bunları getirdi bana...
  
  üstelik çok başarılı da buldum senaryosunu...
  
  şöyle ki;
  tekdüze, gri ve mutsuz bir dünya... sabah 05:45'de, renkli mutluluk rüyalarından kalkış...
  
  toplumun mutsuzluğundan para kazanan bir sistem.. güya onları mutlu edecek bir vasıta üretilmiş, bir simülasyon cihazı bir "pembe gözlük"... ama onu üretenler de mutsuz... belki daha da mutsuz.. ve bir mutsuz işçi içinde keşfettiği aşkı, neşeyi, mutluluğu nasıl "yayarım" diye düşünüyor...
  
  ve bu gelişimi, bu macerayı,
  içindeki aşkı dışarı yansıtma isteğini ama bunu yine bir "dönüştürücü gözlüklerle" yapmasını doğru anlatmış bence...
  
  sonunda zengin ve itibarlı hale gelse de o dünyanın en büyük "mutluluk mucidi" dünya artık daha renkli görünse de; hem, aslında hiç bir şeyin değişmediğini,
  hem de kendi biricik "güzelliğini" ve "umudunu" da kararttığını söndürdüğünü
  gayet ekonomik bir dille, kristalize edilmiş bir senaryoyla çok başarılı anlatmışlar bence...
  
  yoruma çok açık ve tokat gibi şaklayan bir hikaye! ilk izleyişte biraz kapalı gibi görünse de hikayesi, bu yüzden fazla kapalı bulmadım senaryoyu, sinema böyle olmalı biraz da, böylesi daha sarsıcı !!
  
  dnnnnn!!! hala sarsılmaktayımmmmmmm kusura bakmayınnnnn... bi daha izliiim şunu yahu!!!
  
  .....
  
  edit: link tazeleme...