stendhal sendromu

• ilk gündeme geliş tarihi 1817 ve isimlendiriliş tarihi 1979 seneleridir. grazielle magherini diye bir italyan vermiştir bu sendroma bu ismi.
  bu senelerdeki sanata bakışla şu andakinin bir olması zaten söz konusu değildir.
  kaldı ki kabul görmüş bir konudur. bu da yeterince verisi olduğunu gösterir.
  kudüs ve paris sendromları ile karşılaştırılınca fikrimce en makulüdür. gerçi jerusalem syndrome da makul olabilir. sonuçta çocukluğundan beri din fikriyle bilinçaltı ve bilinçüstü yıkanmış yıpranmış insanların kafalarındaki kudüse ulaştıklarında manyamaları da mantıklı bir teori.
  rengin olmadığı bir dünyadan floransaya gelen bir insanın bayılması da gayet makuldür.
  bugün bile bazıları için yeterince büyüleyici olabilecek eserlerin 1817'de yaratmış olacakları muazzam etkiyi akılda bulundurmak gerek.
  ki güzellik 1979 senesinden bu yana da değişmiş bir kavram.
  böyle kavramları değerlendirirken zeitgeist'ı atlamak bilimsel yaklaşmak diildir.
  sosyal ve/veya psikolojik bir teoriden bahsediyorsak hele..
  şu anda görülebilecek en güzel şey nedir ve ben bunun karşısında bayılır mıydım? gibi bir soruda da "şu anda" ve "ben" kelimeleri önemli.
  2000li yıllar insanlarının hiçbir şey karşısında etkilenmemeleri ya da hiçbir güzelliğin bayıltıcı görülmeyeceği kadar insanın içinin bayılmış olması farklı bir konu. sanat ve güzellik karşısında -hele ki bu bıkkınlıktan "aman be ne bayılması ne etkileyiciliği" tadında bir doymuşluğu yaratmış görsel karışıklıktan ve sanatsızlıktan korunmuşluk içerisinde- sanatçı duyarlılığı ile abartılı tepki vermenin, çok mantıklı geldiğini söyleyebiliriz özetle.