gereksiz insanları hayattan çıkarmak

• bir zamanlar en yakınlarım dediğim insanlardı, kardeşim dostum… her sıkıntılarına koştum dertlerini dert edindim. sorunlarını sorunum gibi görüp çözmeye çalıştım. biri aramadı sormadı, derdinden psikolojisi bozuktur dedim aramasını bekledim aradığında ağzımı açıp tek sitem etmedim. hayatımın en kötü dönemini yaşadım içten içe sevindiler be! hep basarılı oldun her konuda bak bu konuda başarısız oldun dedi biri bana, diğeri işi düşmeden aramadı ya da sadece sırf ne yaptıgımı hayatımdaki insanları merak ettiği için aradı. bir insanın nasıl olduguyla ilgilenmekle ne yaptıgıyla ilgilenmek çok farklıdır. ben onların nasıl oldukları ile ilgilendim onlarsa benim neyi başarıp neyi başaramadığımla. biri uzunca bi süreden sonra aradı aradı açmadım aramayı kesti. diğeri uzunca bir süreden sonra bana sitem ve özlem dolu mesaj attı ben de hayatım boyunca yapmadığım seyi yaparak 'ben de seni' modunda bir cevapla geçiştirdim ve orda arkadaslığımızın, dostluğumuzun bittiğini ona hissettirdim. bazı insanların hayatımızda miadı var bunun dolması için ölüme gerek yok. bu onların kötü oldugu anlamına da gelmiyor belki de hikayenin kötüsü benimdir onlara sorsak, ya da psikolojisi bozuktu kaybetti vs diye düşünerek bunu yaptıgımı düşünmüşlerdir bilmiyorum. artık bir önemi de yok. ben çaresizce onlara acılar içinde sığınırken onların içten içe mutlu olduklarını hayatım boyunca unutamam, onlara bir daha güvenemem onlar da bana güvenmesinler. ben insanların kayıplarına sevinemem hele de bir zamanlar yürekten sevdiğim güvendiğim insanların. sadece allah herkesin kalbine göre versin der yoluma bakarım. düşünüyorum da ne kaybettim diye aslında yoklukları bir eksiklikte hissettirmemiş.arada o eski arkadaslığımızı özlüyorum ama şuan onları hayatımda istemiyorum bundan eminim.