anne karnında hayat

• günleri sayıp, daha sonra hatırlamamaktır. çocuğun geli$imine katkısı olsun diye dinletilen klasik müziği dinlerken, "off ben rock dinliycem, metal dinliycem, deği$tirsenize arkada$ım $unu" deyip, sesini duyuramamaktır dı$ dünyaya. bunun üzerine bir tekme patlatıp, "aa ko$ bey ko$, tekmeliyor, enee" gibi tepkilere maruz kalmaktır. o müzik hala deği$memi$tir yalnız.
  "burası da çok havasız oldu be" cümlesini kurmaktır çoğu zaman, "bi cam açalım da essin" diye dü$ünüp, uygulayamamaktır. "ulan amma dar burası da be, sıkıldım mnskym" demektir, her gün. sayılan günler için çentik atacak yer bulamamaktır. insanın orasına burasına ultrason denen bir aletle bakmalarıdır, hatta pipisini göstermeleridir e$e dosta, ibneler.
  hayata o ilk bakı$, dı$arda alınan ilk nefes, oksijenden bir adım öncesidir.
  aslında dünyanın bütün boktanlıklarına kar$ı sığınılan "kutsal sığınaktır", annedir, candır. tabi onu da çıktıktan sonra anlıyor insan.