the day that never comes

• geçmişe takılarak, yeniler ile eskileri mukayese ederek hiçbir sonuca varılamayacağını birçok kişinin hala anlayamadığını görmemi sağlamış parçadır.
  
  metallica'nın her albümünü sevinçle karşılamak varken, yerden yere vurmayı sever hayranları(!). ne de olsa, asla ve asla 91 öncesi metallica albümlerinden hiçbiri bir daha yaratılamayacaktır. ama anlamadıkları bir şey varsa, o da bu albümlerin zaten v.2.0, v.3.0 diye klonlanmak üzere yaratılmadığıydı. albüm öncesi bir parça dinlenir, akabinde de; "biliyordum, boktan bi albüm olucak lan bu" diye kestirip atılır. çünkü onlar yenilik sevmezler. sevdikleri grubun yerinde saymasını, kendini tekrarlamasını isterler. yeni şeyler denemesini, eskiyle yeniyi harmanlamasını katiyen kabul etmezler. st. anger ilk çıktığında çöp diyenler bile bir süre sonra; "aslında o kadar da kötü değilmiş yau" diye çark eder. ne bir ufak sabır, ne de bir saygı göstermeyi bilmez bu kişiler. death magnetic yerine, master of puppets çıkıyor olsa bu eylülde, onu bile yerden yere vururdu bu insanlar. ya da tam tersi, death magnetic 85'te çıkmış olsaydı, bugün onu apayrı bir yerde tutar, yeni çıkacak olan "master of puppets" ile mukayese edip, ne kadar kötü olduğundan dem vururlardı. çünkü kafa aynı kaldığı sürece, önlerine altından bir albüm sunsan yine de burun kıvıracaklardır.
  
  ben burda yeni albümü sevinçle karşılıyorum. çünkü metallica'dan babam çıksa dinlerim. ama aynı zamanda da önyargılı ve peşin hükümlü olmamayı, her şarkının, her albümün zaman istediğini de bilirim. emeğe saygıda kusur etmeden efendi efendi, kulağım alışana kadar dinlemeye devam ederim ve her dinleyişte de daha da çok seveceğimi bilirim. metallica, sevdiğim bir gruptan çok, bir dost gibi geliyor artık bana. başka bir şey var bu adamlarda. o yüzden bu kadar acımasız olamıyorum çoğu yazar gibi...
  
  edit: yazım hataları ve bkz'lar.