che part one

• beni ekrana baglayan seyin sadece kahramana ve kuba daki harekete olan ilgi oldugunu anladim bu filmi izlerken.
  
  her ne kadar degisik tarihlere ani gecisler, yakin plan cekimler, siyah beyaz goruntuler ile filme tutunma amaclansa da oyle bir duygu ya da alaka uyandirmiyor filmin yapisi. tatsiz, tuzsuz ama objektif bir belgesel havasinda geciyor film kanimca.
  
  kuba icinde gerilla hareketinin asamalari, bu asamalarda che nin konumu, fidel in ve diger komutanlarin durumlari... evet bunlarin hepsi vardi bu filmde ama insan biraz duygu istiyor. yani belgesel ve film arasindaki en bariz fark bu olsa gerek. ya da ne bileyim bu bir belgeseldir deselerdi de o beklentiyle izleseydik.
  
  halbuki oyle miydi ali? insanlari nasil pesine taktigini, nasil bir kahraman oldugunu hissettiriyordu bence film. milyonlara ilham kaynagi olmus bir sahsiyetin iyi ve kotu yanlari boyle bir yapimda daha vurgulu ve duygusal anlatilmasi gerekiyordu bence.
  
  --- spoiler ---
  
  filme de en on plana cikan konulardan biri birlesmis milletler gorusmelerinde che nin tutumu ve politikaci yaninin sergilenmesi. kendisine atilan laflara verdigi cevaplar ve uluslararasi baskilara ragmen salonda kopan alkislar.
  
  ve belki de tek duygu ani : patria o muerte!
  
  --- spoiler ---