ve güz geldi ömür hanım

• ömür hanım hayat hep güzmüş aslında. bahar etmek istermişiz dört bir yanı ama güzümüz varmış gücümüz yokmuş.
  
  bir yandan göze güzel gözüksek de ateşe çalan turunculuğumuzla, döküldükçe bir yaprağımız daha, içimiz biraz daha çürürmüş. göğe baktıkça ömrümüze ömür katar yere düşen her yaprakla göz göze geldiğimizde biraz daha ölürmüşüz.
  
  severmişiz sevdiğimizi sanarak,
  gülermişiz güldüğümüzü sanarak,
  kızarmışız kızdığımızı sanarak ya
  acı çekermişiz dibine kadar acı yaşayarak.
  
  biz en iyi acı çekermişiz ömür hanım, güzün hüzünmüş çünkü, hayat hep güzmüş biz hep hüzünmüşüz.
  
  her bir şeyi yapmışız yaptığımızı sanarak ya ömür hanım bir tek şeyi yapmamışız, yaşamı düz bir çizgide tutmamışız. zira ne demiş en doğrusundan şükrü abi size; "yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir..."