neo realizm

• yapısal gerçekçilik olarak da bilinen neo-realizim, ıı. dünya savaşı'nın ardından uluslararası ilişkiler alanında öne çıkan bir teori olarak ortaya çıkmıştır. özellikle soğuk savaş döneminde daha çok öne çıkmıştır.
  
  neo-realizm, entelektüel köklerini klasik realizme kadar götürür, ancak 20. yüzyılın ortalarında ayrı bir teorik çerçeve olarak öne çıkmıştır. neo-gerçekçiliğe önemli ölçüde katkıda bulunan bilim adamları; (bkz: kenneth waltz), (bkz: john mearsheimer) ve (bkz: paul kennedy)dir. çalışmaları, soğuk savaş döneminde uluslararası ilişkiler söylemini yeniden şekillendirmiştir.
  
  ilk olarak, neo-realizm, gücün uluslararası siyasetin merkezi para birimi olduğunu öne sürer. devletlerin öncelikle anarşik bir uluslararası sistemde güçlerini ve güvenliklerini en üst düzeye çıkarmakla ilgilendiklerini savunur.
  
  ikinci olarak, neo-realizme göre uluslararası ilişkiler, bir devletin kazancının mutlaka başka bir devletin kaybı olduğu sıfır toplamlı bir oyun olarak görür. bu bakış açısı, uluslararası politikanın rekabetçi doğasını ve mutlak kazanımların peşinde koşmayı anlatır.
  üçüncü olarak, neo-realistler, uluslararası sistemin yapısına, özellikle de anarşik doğasına odaklanır. merkezi bir otoritenin yokluğunun devletleri kendi kendine yardım ve hayatta kalma stratejilerine öncelik vermeye yönlendirdiğini savunuyorlar.
  
  aslında neo-gerçekçilik içinde iki ana düşünce okulu bulunur. kenneth waltz tarafından temsil edilen savunmacı neo-realistler ve john mearsheimer tarafından temsil edilen saldırgan neo-realistler. savunmacı neo-realistler devletlerin savunmalarını sağlamak için yeterli gücü aramasını savunuyorlar. saldırgan neo-realistler ise devletlerin mutlak güç ve hegemonya peşinde koşmaları gerektiğini savunuyorlar.(devletlerin uluslararası sistemde güçlerini maksimize etmeye çalışmaları gerektiğini ve bu süreçte hegemonya elde etmeyi hedeflemeleri gerektiğini savunur.)
  
  sonuç olarak, neo-realizm uluslararası ilişkiler teorisinde önemli bir yer tutar ve uluslararası sistemin yapısını, devletlerin davranışlarını ve uluslararası ilişkilerin dinamiklerini anlamak için önemli bir çerçeve sunar.