anı biriktirmek

• ani biriktirmek ve an biriktirmek cok ozdes aslinda, unutmamak, unutamamak ile alakali bir sorun, insan yapisinda bir ariza.
  
  genel olarak insanlar yasadiklari donemlerden travmatik ve onem teskil eden anlari biriktirirken ani/an biriktirenler daha ayrintisal, daha fotografik bir sekilde history tutarlar kendi hayatlarina dair. tarih/zaman algisi cok oturmamis olsa da kareler ve diyaloglar butunu halinde durur hafizalarinda yasanmisliklari, her birinin ozel bir yeri vardir.
  
  baktigim zaman bu durumu hayata saygi duymak veya yasamayi sevmek ile ilintilendirmisimdir hep. cocukluktan bugune herseyi hatirliyor olmak, sahne sahne canlandirabiliyor olmak goz onunde ve her birini tekrar tekrar degerlendirebiliyor olmak cok guzel bir sey. kimileriyse bunu ogrendiklerinde kinci olmak, fil hafizasi, lama kini gibi seylerle ozdeslestirirler.
  
  oysa "an/ani" iyisi ile kotusu ile yasanmislar butunudur, iyiyi hatirlayinca "vay be ne hafiza" diyip kotuyu hatirlayinca "yuh lama kini, fil hafizasi" demek abestir.
  
  guzel oldugu kadar da yorucudur biriktirmek, her biri ile ilgili hisler butunu de birikir cunki, fotograf makinasi gibi sadece o anin goruntusunu veya o anin konusmalarini biriktiremez insan.. o anin hislerini de biriktirir icinde. hatirladigi anda o zamana geri donup o hisleri de hatirlar.
  
  cok sey ogretir insana, yorucu oldugu kadar gelistiricidir, hatalari azaltir ve ilkel bakabilme yetisi asilar.
  
  -ne tatli-