inziva

• ruhu, derin dondurucuda saklamaktır bir nevi. inziva, "tercih edilmiş yalnızlık"a karşılık olarak söylenegelse de, bu tercih etme durumu aslında bir zorunluluktan, bir seçeneksizlikten kaynaklanır. güç kalkanları devrede değildir, üstüne üstlük tüm savunma kalkanları da yitirilmiştir. yani maruz kalınacak olası bir darbede, bünyenin darmadağın olması kaçınılmazdır. hal böyleyken, yapılabilecek en mantıklı şey; bünye kendini toparlayana kadar, ruhun zarar görmesini engellemektir. bu da ancak ve ancak "yalnızlık"la mümkündür; ta ki yeni bir çarpışmaya kadar.
  
  (bkz: 'til i find somebody new)