gravity's rainbow

• bitiremedim ben bu kitabı. %42'ye kadar geldim, hiçbir şey anlamadığımı fark edince bıraktım. her iki üç cümlede bir insan nerede olduğunu, pynchon'ın ne hakkında konuştuğunu unutuyor. okuması woolf'tan bile daha zor bence. halbuki the crying of lot 49'ı çok sevmiştim. pynchon'ın da o kitabı hiç sevmiyor olması ise bir şeyler anlatıyor galiba.
  
  ama gerçekten, kitabın neredeyse yarısını okudum ve "kitapta ne oluyor, anlat" deseler, slothrop, v2 roketleri, ikinci dünya savaşı derim sadece. onun dışında ne olduğu belli değil. şöyle bir cümle vardı mesela, not almışım. on sefer okusan da anlaşılmayan türden:
  
  "they are approaching now a lengthy brick improvisation, a victorian paraphrase of what once, long ago, resulted in gothic cathedrals-but which, in its own time, arose not from any need to climb through the fashioning of suitable confusions toward any apical god, but more in a derangement of aim, a doubt as to the god's actual locus (or, in some, as to its very existence), out of a cruel network of sensuous moments that could not be transcended and so bent the intentions of the builders not on any zenith, but back to fright, to simple escape, in whatever direction, from what the industrial smoke , street excrement, windowless warrens, shrugging leather forests of drive belts, flowing and patient shadow states of the rats and flies, were saying about the chances for mercy that year."
  
  tamam postmodern edebiyat seviyoruz da, aga bu nedir?