karanfil sokak

• ahmed arif'in aşağıdaki şiirine konu olan, ankara kızılay'da bir sokak:
  
  tekmil ufuklar kışladı
  dört yön, onaltı rüzgar
  ve yedi iklim beş kıta
  kar altındadır.
  
  kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar
  ray, asfalt, şose, makadam
  benim sarp yolum, patikam
  toros, anti-toros ve asi fırat
  tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler
  vatanım boylu boyunca kar altındadır.
  
  döğüşenler de var bu havalarda
  el, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
  ümit, öfkeli ve mahzun
  ümit, sapına kadar namuslu
  dağlara çekilmiş
  kar altındadır.
  
  şarkılar bilirim çığ tutmuş
  resimler, heykeller, destanlar
  usta ellerin yapısı
  kolsuz yarı çıplakvenüs
  trans-nonain sokağı
  garcia lorca'nın mezarı,
  ve gözbebekleri pierre curie'nin
  kar altındadır.
  
  duvarları kara sabır taşından
  kar altındadır varoşlar,
  hasretim nazlıdır ankara,
  dumanlı havayı kurt sevsin
  asfalttan yürüsün aralık,
  sevmem netameli aydır.
  bir başka ama bilemem
  bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat
  kalbim, bu zulümlü sevda,
  kar altındadır.
  
  gecekondularda hava bulanık puslu
  altındağ gökleri kümülüslü
  ekmeğe, aşka ve ömre
  küfeleriyle hükmeden
  ciğerleri küçük, elleri büyük
  nefesleri yetmez avuçlarına
  -ilkokul çağında hepsi-
  kenar çocukları kar altındadır.
  
  hatıp çay'ın öte yüzü ılıman.
  bulvarlar çakırkeyf yenişehir'de
  karanfil sokağında gün açmış
  hikmetinden sual olunmaz değil
  "mucip sebebin" bilirim
  ve "kafi delil" ortada...
  
  karanfil sokağında bir camlı bahçe
  camlı bahçe içre bir çini saksı
  bir dal süzülür mavide
  al-al bir yangın şarkısı,
  bakmayın saksıda boyverdiğine
  kökü altındağ'da, incesu'dadır.