zeynep ergun

• ruhumun bekçisi. çoook çok çok üşüyen, kırılgan kadın. taşımayı pek de beceremediği apoletlerinin yerine (bkz: omuz) istediğiniz her şeyi koymanıza izin verebilecek (şaşırtmasın, zor değildir bu, yeter ki paper'larınıza bol keseden yağdırdığı cırt cırt kırmızıları dert etmeyin) bir kucaklama becerisine sahip nadir insan. uçmaktan korkuyorsanız mesela sağındaki koltukta oturan adamı kafalayıp başka koltuğa göndererek yanına çağırır sizi ve elinizi tutmayı teklif edebilir, sınavda tıkandıysanız "git dışarda iki sigara içmeden gelme, boş kağıt verirsen gözüme görünme" diyebilir, hatta sigaranız kalmadıysa kendisi ikram eder. ve daha bir sürü şey yapar, bir de bakarsınız, ikinci anneniz gibi görmeye başlamışsınız onu. "you are a daughter of istanbul university" dediğinde, bunu istihzayla söylemiş olsa bile bilirsiniz ki alt metinde "you are my daughter" diyordur size.
  
  yani, çok seviyorum kendisini. bilim insanlığına da taparım. ayrıca, phallic symbol takıntısı da yoktur, hatta feminist söylemlerden bıkmış ve bunların altını oymaya yönlendiren bir tavır geliştirmiş olduğunu da gözlemlemiş bulunmaktayım.