bayram

• anneannnemin evinde 20-30 kişi edilen kahvaltı... babaannemin evinde yenen yemek. bayramlık elbise, mendil, lokum, harçlık... yaşarken o kadar sıradandı ki... sonra o sofradan birer ikişer kalktılar... mesafeler, birbirinden kopuk yeni kuşak ve sıralı sırasız ölümler. meğer nasıl kalabalık bir sevinçmiş, ne şen seslermiş, zamanla kaybolurken hafızamda, görüntüler görüntüler...
  
  ben bu bayramda kalan büyüklerimin ellerinden öpeceğim. çünkü biliyorum bugünler de hatıra olacak. biliyorum bugünler de özlenecek. keşkelerin, uktelerin yerini iyi kiler doldursun diye...
  
  artık o kadar azız ki, bizim kapımızı kim çalacak acaba yaşlandığımızda, düşününce yalnızlık çöküyor.