46 entry daha
  • once'dan sonra, aynı seviyeye çok ulaşamamış bir film.

    bunun belki en önemli sebebi de, müziği anlatan filmlerdeki müzik kalitesinin, son yıllarda fena düşmesi. çok feci şablon ve formülü olan şarkılar yazılıyor ve bu da daha ilk notada farkediliyor. inside llewyn davis'de de böyle olmuştu. e şarkılar vasat olunca, bu türün de bir esprisi kalmıyor.

    bunun bir kötü yanı da, müziğe karşı idealist yaklaşan böylesi film karakterlerinin inandırıcılığını kaybetmesine sebep olması. "ablacım pop yapıyorsun, daha ticari prodüktöre bu neyin atarı" diye sormaya başlıyor kendi kendine.

    fakat bunları bir kenara bırakırsak, iyi çekilmiş ve senaryo elverdiğince iyi oynanmış bir film begin again. hoşça vakit geçirtiyor.
180 entry daha
hesabın var mı? giriş yap