insanları tanıyamadığını fark etmek

• idrak edildiği anda kendini de tanıyamadığını fark ettiren çok acayip bir histir. bazı kişiler geçmişten gelir, o kişilerin bazı huyları oldum olası rahatsız eder ama serdeki hümanizm, "o da öyle biri işte" der ve sevmeye, dost olmaya devam eder. bir gün gelir tüm kötü öngörüler doğrulanır, o rahatsız edici huyların karakter sorunu olduğu anlaşılır. kendini saf salak hissetmekle, karşındakininin sinsiliğine şaşakalmak arasında bir yerlerde insanları tanıyamadığını kabul edersin. halbu ki hep kendini insanları tanımakla, kişiyi "kendisinden bile çok anlamakla" özdeşleştirmişsindir. demek ki kendini de tanıyamamışsındır. demek ki herkesi sevebilme yeteneğin çok da matah bir şey değilmiş, hem belki de insanları canavara dönüştüren tam da buymuş diye düşünürsün. yıllar geçtikçe geçmişten getirdiğin dostlar elenirken, yeni dost az edinirsin bu yüzden. ama içten içe artık o geride kalan üç beş kişiye bile şüpheyle bakarsın. kendini tanıyamadın, başka kimi tanıyacaksın?