birhan keskin ve aslı serin'in ortak şiiri

• birhan keskin ve aslı serin, www.anitsayac.com sitesine ve son yıllarda hızla artan erkek şiddetine dikkat çekmek amacıyla yazdıkları ortak şiiri yayımladı. şiiri özgecan aslan’ın öldürülmesinden önce başlayan şairler, cinayetin ardından şiire nokta koydular ve 160. kilometre edebi şeyler şiir dizisi web sitesinde yayımladılar.
  
  [http://yesilgazete.org/…k-uzucu-bir-habere-donuyor/ http://yesilgazete.org/…k-uzucu-bir-habere-donuyor/]
  
  ölülerimizi “sık kullanılanlara” ekliyoruz.
  ölülerimize ölülerimiz ekliyoruz.
  şans eseri yazmıyorsa adımız bir sayaçta
  birhan, ben bunu hep “antisayaç” olarak okudum
  yani sayılamayan, sayılmasın hiç aman
  sahi biz kaç darbeden sonra ölülerimiz oluyoruz.
  
  erkek ve kadın, iki farklı hayvan.
  ve kuraldır öldürür hayvanlar âleminde güçlü olan.
  mesele bu değil, mesele başka.
  niye sevsin pembe tülleri kırmızı pancurları
  ve niye aynı evde yaşasın bir fille mesela
  aha kırılacak bir vazo birazdan.
  
  bir yatırımcı değiliz, tamam
  öncesinde büyük hesaplar, planlar, bütçeler filan
  ama sevmek diye bir şey var, geçelim dersen o da var
  bize çizilmiş kalın çizgiler, gerilmiş ipler var
  alnımızı kıllı elleriyle karalayanlar yetmedi komple silenler
  çaresizlik var birhan bak:
  türkiye’nin güneyinden üzücü haberler geliyor
  türkiye’nin kuzeyinden üzücü haberler geliyor
  türküye'nin doğusundan üzücü haberler geliyor
  türkiye’nin batısından üzücü haberler geliyor
  türkiye giderek üzücü bir habere dönüyor…
  
  sevmek dedin ya, aklıma oscar wilde’ın bir dizesi geldi bak!
  “çünkü herkes öldürür sevdiğini” diye
  ama öldüreceksek sevdiğimizi oscar sevmek niye?
  ama bundan da önce aslı, bundan da çok önce
  başka bir şey var, boynumuzda asılı olan.
  koy kadını bir tarafa, koy kadını bir tarafa
  koy kadını bir tarafa, var.
  âdem var ve onun kaburgası filan.
  sayaca gelirsek sayalım bir de bu yandan:
  türkiye’nin güneyinde bir adam yere çömeliyor.
  türkiye’nin kuzeyinde bir adam yere çömeliyor.
  türkiye’nin doğusunda bir adam yere çömeliyor.
  türkiye’nin batısında bir adam yere çömeliyor.
  türkiye giderek çömelen adamlara benziyor.
  
  onların dikliği bizim yataylığımız pornografik bir görüntü verebilir. değil!
  çömelmek yani pişmanlık yasası, kendimde değildim içmiştim safsatası
  çömelmek: törelerimiz böyleydi ben istemezdim filan
  çömelmek: bana karılık yapsaydı
  çömelmek: telefonla konuşmasaydı
  çömelmek: boşanmasaydı
  onlar koca, onlar baba, onlar sevgili onlar devlet.
  eşitlik istediğimizi sananlar yanılıyor
  kim eşitlenmek ister hırsızlar ve katillerle birhan!
  
  sana bir şey diyeyim mi aslı?
  cinsine koduğum derdi benim dedem kendi cinsine.
  yani cinsiyete bölünmeden önce
  öyle kalsaymışız ototroflar gibi filan.
  koyuyor insana tabii. bazılarını “insan” hanesinde sayarken
  belki de şöyle bir şey: bir düştü insan bir zaman
  hurafesiyle yaşıyoruz ondan arta kalan.
  
  kadınların kaburgadan yapıldığına
  kadınları bile inandıran neydi birhan?
  asıl mesele diyorsan buraya dönelim, şimdiye
  söyle artık başımıza bu işleri açan yine erkekler değil miydi?
  dönelim van’da bir kadına, dönelim mardin’de, dönelim izmir’de
  dönelim birhan bak geç oluyor hava kararıyor evimize dönelim
  bize bunları söyleten neydi, gülerken ağız kapatmayı, ağlarken saklanmayı
  her lafa karışmamayı, yazmamayı birhan, çizmemeyi bize dayatan kimlerdi
  giydiğimiz etek boyuna, doğuracağımız çocuğa karar verenler kim
  kadınlar ilk sevişmesinde neden babasının yüzünü gördü
  küçücük kızlar dedesi yaşındaki adamlarla neden
  neden genelevler var neden hep bir kadın otobanda
  ütü reklamında bir kadın çıplak
  otomobil fuarında bir kadın öyle arabalar üstünde, neden
  doğum günlerimizde bize mutfak robotu hediye edenler kimlerdi
  şakağımıza silahı dayayanlar kimler, kimlerdi birhan?
  
  televizyonu açtım güzel bir kış sabahı güneş öyle tepede
  sanki her şey aklanmış basbayağı tepede
  bir adam karısını eve kilitleyip sigara söndürmüş
  bir kadın birhan bak doktorlar söylemiş, bebekle yalnız bırakmayın demiş
  haklısın neden sevsinler pembe tülleri, iki ayrı tür neden illa bir
  tamamlanmamış bir evrimin projeleriyiz belki de
  
  zıvanalı geçme tekniği nedir aslı bilir misin?
  bak öğren bunu.
  çünkü bu şiir birbirine geçmiyor.
  acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor, acıyor, soğuyor.
  bitişmiyor. birinin acısı öbürüne geçmiyor.
  bütün kadınlara bundan böyle başka türlü “ateşli” olmayı
  “şiddetle” öneriyorum aslı
  çıkıp iki oda bir salondan
  ateşli silahlar elimizde, uma’nın kılıcı belimizde,
  savunma ve dövüş sanatlarında ustalıklı.
  anitsayac’ta bu kadar kadın ismi yeter,
  yeter artık, yeter çıkalım zıvanadan.
  
  şairlerin şiire koydukları dipnot ise şöyle:
  
  biz bu şiiri yazarken, özgecan henüz katledilmemişti. www.anitsayac.com sitesine ve son yıllarda hızla artan erkek şiddetine dikkat çekmek amaçlı böyle bir işe girişmiştik. son bölüm özgecan’ın vahşice katledilmesinden sonra yazıldı. ve anladık ki artık bu şiire devam etmek başka türlü bir acizliğe dönecekti. çünkü yaklaşık 2 ay süren bu şiir çalışmasında hemen her gün başka bir kadın cinayetine tanık olduk. çok üzgünüz ama yasta değiliz. hiçbir devlet “büyüğünden” ve hiçbir saraydan adalet beklemiyoruz. “kadınlar savaşçıdır” diyen didem madak’ı selamlayarak, içimizdeki yerlileri dürtüyoruz. biliyoruz ki kadın cinayetleri politiktir. ama unutmasınlar ki meydanlar, sokaklar bizimdir.