oslo 31. august

• insanın kendi zihnine sıkışmasının nasıl bir şey olduğunu gözümüze soka soka anlatan film. aslında ana karakterin etrafında bir ton pozitif şey yaşanıyor. partide tanıştığı kız, iş görüşmesinde eski bir uyuşturucu bağımlısı olduğunu anlatmasına rağmen onu işe almak isteyen adam, evine misafir olduğu arkadaşı, birbirini hala çok seven bir anne ve baba. orospu çocuğu kardeş dışında hayatına olumlu yönde devam edebilmesi için bir çok şans çıkıyor karşısına.
  
  buna rağmen filmin başladığı gibi bitmesi çok güzel olmuş. çünkü asıl anlaşılması gereken nokta: insan o zihin zehirlenmesini yaşadığı zaman önüne gelen fırsatlar bile anlamını yitiriyor, olumsuzluklar dışında kalan her şeye kör kalıyor. zıtlıklarla birlikte anlamaya alışkın olduğumuz dünya beyaz olmadan siyaha bürünüyor. tahminimce o evreye gelindiğinde halihazırda beyin eror vermiş oluyor.
  
  filmin o kadar çok övülecek sahnesi var ama benim için en vurucu sahne: partide tanıştığı kızın havuza sensiz girmeyeceğim dedikten sonra 2-3 saniye kadar bekleyip havuza atlamasıydı. bu sahneyi tam olarak açıklayamıyorum ama hayatının bir kısmında eylemsizliği denemiş insanlara çok tanıdık duygular hissettireceğine eminim.