omoide no mani

• herkesin kendi çocukluğuna dair bir şeyler bulabileceğini düşündüğüm film. bittiğinde, ağlayıp ağlamama kararsızlığındayken fine on the outside parçası gözyaşlarımı bir anda dökmeme neden oldu. o nasıl sözlerdi öyle.
  
  "sometimes i feel lost, sometimes i'm confused, sometimes i find that i'm not alright, and i cry, and i cry, and i cry...
  so i just sit in my room after hours with the moon and think of who knows my name. would you cry if i died? would you remember my face?"