eşsiz

• güzel türkçenin en iki yüzlü, en nankör kelimelerinden biri..
  gün olur, eşsiz hisseder insan kendini, eşsiz hissetirilir insana kendisi, diğerlerince... dünyada üzerinde -aslında herkes için olduğu gibi- bir eşi benzeri yoktur.. biriciktir.. kimse onun doğduğu anda, orda doğmamış, sırasıyla aynı sokakları, adımları, aynı yüzleri, aynı satırları yaşamamıştır.. bu sıranın kombinasyonu bile eşsiz hissettirir insana bazen kendisini.. sevenleri için eşsiz olandır bazen insan.. kimse öyle gülümsememiştir.. kimse onun akıl ettiği gibi akıl edememiştir bazen bazı şeyleri.. 'kimse öyle değil'dir zaten sevenince insan..
  
  ve..
  
  gün olur insan gerçekten eşsiz olduğunun farkına varır yine.. eş olan, denk güdülen yoktur.. o başdöndürücü eşsizlik duygusunun yerini, koyu bir yalnızlık alır.. aynı sokaklardan, aynı satırlardan sırasıyla geçen eş aranmaya başlanır tam da burda bazen... eşsiz olmak başka bir eşsiz olmayı beraberinde getirmiştir.. ak büyü, kara büyü gibidir.. yalnızlığı kadar eşsizdir nihayetinde insan.. sıradan ve aynı olmayı dilemektir bazen eşsizliğin farkına varmak...
  iki sokak bir köşede kesişsin diye diler eşsiz insan..