kelimeler olmadan dünyaya bakmak

• paroles paroles paroles..
  
  kelimeler bir çerçeve gibi. dışına taşmazsınız. keza cümleler de öyle. öznesiz yüklemsiz cümle olmazmış. sensiz aşk oluyor lakin sensiz cümle olmuyor. çok saçma. kelimeler bir kısıtlama gibi. kaç yüz yıldır kelimeleri kullandığımızı bilemiyorum ama büyük bir üretkenlikle pek çok şeyi isimlendirmişiz. buna karşın o kadar çok duygu nesne olay kelimesiz ki.. kelimeler kifayetsiz kalıyor diyoruz ya. bizde kelimenin bittiğinden değil kelimelerde kelimelerin bittiğinden oluyor bu. dünyaya kelimelerle bakmadığımda genelde hislerle bakarım. en çok tutku denen şeyi hissederim. ensemden omurgama omurgamdan kuyruk sokumuma kadar. hatta kasıklarımda bir sıcaklık olarak. bunun bir kelime anlamı var mı? tüm bedenin tutkudan kavrulması gıdıklanması ürpermesi? sinirliyken sinirli olduğumu belirtmem yetersiz kalıyor. tüm dünyayı kana boğabilecek düzeyde sinirlenebiliyorum. bunun da bir anlamı yok. veya aşk dediğimiz basit şey. doğa gereği su ve besin hariç her şeysiz yaşayacağımızı bildiğimiz halde onsuz yaşayamayacağımıza inanmamız. bunun da bir karşılığı yok. hayata bakmaktan ziyade kendini ifade etme konusunda kelimeler ultra yetersiz. bunun yerine sanırım bakışları tercih ediyorum. senin için ölüyorum bakışı, kavruluyorum kuduruyorum bakışı, sinirden köpürüyorum bakışı..