ahmet ada

• ablam için gazel
  
  ablam çiçekli basma giyerdi
  gurbet ustasıydı
  sıla mı hüzün saatleri mi
  eylülün ilk haftasıydı
  
  saçlarını tarasa akıp giderdi onlarca keder
  darılsa bana kumral bir yalnızlığa başlardı
  
  verandanın köşesinde siyah- beyazdı sesi
  ablam yaşasaydı solgun şarkılar söylerdi
  
  eylül müydü albümden düşmüş sonbahar mı
  ne güzel güldü bütün özlemi sarardı
  
  bir gün kalbi kuş uçmayan atlaslara gömüldü
  yaşasaydı kuş olup cezayir menekşelerine konardı