theodore john kaczynski

• dunya ozgurluk mahkumlari agi ve veganarsi fanzin adiyla ted ile 2003 yilinda yapilan oldukca ilginc bir mektup-roportajini aynen iletiyorum:
  
  04.10.2003
  
  sevgili vegan,
  
  12 ağustos tarihli mektubuna çok geç cevap verdiğim için üzgünüm.
  fakat genelde mektuplara cevap vermekle baya bi meşgulüm ve senin
  mektubun aceleyle cevap verilemeyecek bir mektuptu, çünkü bazı
  soruların uzun, karmaşık ve dikkatlice üzerinde düşünülmesi gereken
  cevapları gerekiyordu.
  
  bu aynı nedenden dolayı, bütün sorularına cevap vermek bana aşırı
  derecede zamana mal olurdu. yani sorularının bazılarına -en önemli
  görünen ve kolaylıkla ve kısaca cevaplanabilen- cevap vereceğim.
  
  soru 2- nerede ve ne zaman doğdun?
  
  cevap 2- şikago-illinois (amerika'da) 22 mayıs 1942'de doğdum.
  
  soru 3- hangi okullardan mezun oldun?
  
  cevap 3- illinois'teki evergreen park'ta ilk okulu ve liseyi
  bitirdim. harvard üniversitesinden bir diploma ve michigan
  üniversitesinden matematik bölümünde doktorluk ve mastır diploması
  aldım.
  
  soru 4- ne işi yapıyordun?
  
  cevap 4- michigan üniversitesinden doktorluk diplomasını aldıktan
  sonra, kaliforniya üniversitesinde 2 yıllığına bir matematik profesör
  asistanı oldum.
  
  soru 5- evli miydin, çocuğun falan var mıydı?
  
  cevap 5- hiç evlenmedim ve çocuğum yok.
  
  soru 6,7,8,9- sanırım matematikçiydin ve daha önce şimdiki gibi
  düşüncelerin yoktu. düşüncelerinde değişikliğe yol açan ne oldu?
  sorunun kaynağının uygarlık olduğunu ne zaman düşünmeye başladın?
  uygarlığı neden reddettiğini anlatır mısın bize? ormanda yaşamaya ve
  eyleme geçmeye ne zaman/nasıl karar verdin?
  
  cevap 6,7,8,9- bu sorulara tam ve bütün olarak vereceğim cevaplar
  aşırı derecede uzun ve karmaşık olurdu, ama şunları söyleyeceğim:
  
  modernliği ve uygarlığı reddetme sürecim 11 yaşımdayken başladı. 11
  yaşımdayken içinde neandertal insanın kalıntılarından yaşamının
  spekülatif bir anlamaya çalışılması bulunan bir kitabı okuduktan
  sonra ilkel yaşam biçimine karşı ilgi duymaya başladım. sonraki
  yıllarda, 16 yaşında harvard üniversitesine girdiğimde, uygarlıktan
  kaçmayı ve bazı vahşi yerlere gitmeyi hayal ederdim. aynı dönem
  esnasında, endüstriyel toplumdaki insanların içinde yaşadıkları
  koşulları kontrol eden, büyük organizasyonların insafına kaldığı ve
  özgürlükten yoksun oldukları, bir makine çarkının sadece bir dişlisi
  konumuna getirildiklerini gittikçe artarak farkına vardıkça modern
  yaşamdan hoşnutsuzluğum büyüdü.
  
  harvard üniversitesine girdikten sonra, bana ilkel insanlar hakkında
  daha çok bilgi vermiş olan ve onların kırlarda yaşamalarını sağlayan
  bazı bilgileri elde etmeye bir istek veren bazı antropoloji kursları
  aldım. örneğin, ilkel insanların yenebilir bitkiler hakkındaki
  bilgilerine sahip olmayı dilerdim. fakat yenebilir yabanıl bitkiler
  hakkında kitaplar olduğunu keşfettiğimde iki üç yıl sonrasına kadar
  bu bilgileri nereden elde edeceğim hakkında bir fikrim yoktu. aldığım
  ilk kitap euell gibbons'un the wild asparagus (yaban kuşkonmazı) oldu
  ve sonra kolejdeyken okuldan mezun olduğumda yazları her hafta birkaç
  kere şikago yakınlarındaki cook county orman korularına yenebilir
  bitkilere bakmaya giderdim. önceleri bütün yollardan ve patikalardan
  uzak ormanın içine yalnız başıma gitmek korkutucu geliyordu. fakat
  ormanı ve içinde yaşayan hayvanları ve bitkileri tanımaya başladığım
  gibi, yabancılık duygusu yok oldu ve ağaçlık arazide çok çok fazla
  rahatladım. ayrıca bütün yaşamımı uygarlık içinde harcamak
  istemediğimden ve vahşi doğada yaşamak istediğimden kesin olarak emin
  oldum.
  
  bu arada, matematikte durumum iyiydi. matematik problemlerini çözmek
  eğlenceliydi, ama derin bir anlamda matematik sıkıcı ve boştu çünkü
  bana göre onun amacı yoktu. şayet uygulamalı matematik üzerine
  çalışsaydım, nefret ettiğim teknolojik toplumun gelişimine katkıda
  bulunurdum, böylece sadece saf matematiğe çalıştım. fakat saf
  matematik sadece bir oyundu. matematikçilerin neden önemsiz bir
  oyunda bütün yaşamlarını boşa harcamaktan mutlu olduklarını anlamadım
  ve hala da anlamıyorum. ben şahsen tamamen böyle bir yaşamdan memnun
  değildim.
  
  ne istediğimi biliyordum: vahşi doğaya gitmek ve orada yaşamak. ama
  bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum. o günlerde hiçbir ilkelci hareket,
  hiçbir survivalist yoktu ve matematikte geleceği parlak bir kariyeri
  bırakıp orman veya dağlarda yaşamaya giden her hangi birine ahmak
  veya deli gözüyle bakılırdı. böyle bir şeyi neden istediğimi
  anlayabilecek hiçbir kişiyi tanımıyordum. bu yüzden, kalbimin
  derinliklerinde, uygarlıktan asla kaçamayacağım konusunda kendimi
  suçlu hissediyordum.
  
  çünkü modern yaşamı tamamen kabul edilemez buluyordum, ve 24 yaşımda
  bir çeşit bunalıma girene kadar gittikçe artarak umutsuz
  hissediyordum: öyle berbat hissediyordum ki yaşayıp yaşamadığımı
  umursamıyordum. fakat bu noktaya ulaştığımda, ani bir değişim
  gerçekleşti: yaşayıp yaşamadığımı umursamıyorsam öyleyse yapabildiğim
  her hangi bir şeyin sonuçlarından korkmamam gerektiğinin farkına
  vardım. o yüzden ne istersem yapabilirdim. özgürdüm! bu benim
  yaşamımdaki en büyük dönüm noktamdı çünkü bu şimdiye dek elde ettiğim
  cesaretin ta kendisiydi. bu nokta kırlara sonuçlarının neler
  olabileceğine takmadan yakında gideceğim konusunda netleştiğim
  zamandı. biraz para kazanmak için kaliforniya üniversitesi'nde 2
  yılımı öğretmenlik yaparak harcadım, sonra pozisyonumdan istifa ettim
  ve ormanda yaşayacak bir yer aramaya gittim.
  
  soru 9- ormanda yaşamaya ve eyleme geçmeye ne zaman/nasıl karar
  verdin?
  
  cevap 9- bu sorunun son kısmına tam bir cevap vermek çok zaman
  alacağından, 14 ağustos 1983'te yazdığım günlükten bir alıntı yaparak
  kısmi bir cevap vereceğim:
  
  "6 ağustos'ta doğuya uzun ve çetin bir yürüyüşe başladım. köşegen
  kanyon adı verdiğim bir kanyondaki gizli kampıma gittim. bir sonraki
  gün boyunca orada kaldım. orada ormanın huzurunu hissettim. fakat
  orada birkaç kara üzüm vardı ve bununla birlikte geyikler vardı, çok
  küçük bir oyun vardı. bundan başka, alabalık deresinin çeşitli
  kollarının çıktığı çok güzel ve izole bir plato göreli uzun zaman
  oldu. bu yüzden 7 ağustos'ta o bölgeye yola çıkmaya karar verdim.
  krater dağının civarındaki yollardan biraz geçtikten sonra, zincir
  testerelerini duymaya başladım; sesin rooster bill deresinden geldiği
  anlaşılıyordu. ağaçların kesildiğini zannettim; durumdan hiç
  hoşlanmadım fakat platoya vardığımda böyle şeylerden kaçınabileceğimi
  düşündüm. oraya yolculuğumda yamaçlardan geçerken, aşağıda önceden
  orada olmayan yeni bir yol gördüm ve stemple deresinden karşıdan
  karşıya geçmek için yapıldı gözükmekteydi. bu beni birazcık rahatsız
  etti. yine de, platoya devam ettim. orada bulduğum şey kalbimi kırdı.
  plato geniş, çok iyi yapılmış yeni yollarla çaprazlama çizilmişti.
  plato ebediyen mahvedilmişti. onu kurtarabilecek tek şey şimdi
  teknolojik toplumun yıkılması olacaktı. buna tahammül edemezdim. bu
  plato bölgedeki en güzel ve en izole yerdi ve burada çok iyi anılarım
  vardı.
  
  " yollardan biri, birkaç yıl önce uzun bir süre kamp yaptığım ve bir
  çok mutlu zaman geçirdiğim güzel bir yerin 60 metre içinden
  geçiyordu. acı ve öfke dolu bir biçimde geri döndüm ve güney humbug
  deresinin yakınlarında kamp yaptım…"
  
  sonraki gün kulübemi yapmaya başladım. rotam beni geçmişe güzel bir
  yere götürdü, benim en gözde tuttuğum kaynatmayı gerektirmeden
  güvenle su içilebilecek bir saf su pınarı olan bir yer. durdum ve
  pınarın ruhuna bir çeşit dua okudum. bu dua ormana yapılanlar için
  intikam alma yeminini içeriyordu. günlüğüm şöyle devam ediyor:
  
  "…ve sonra olabildiğince hızlı bir şekilde eve geri döndüm- bir
  şeyler yapmam gerekiyordu!"
  
  neden gitmem gerektiğinin ne olduğunu tahmin edebilirsiniz.
  
  soru 10,17- teknolojik bölgelere karşı eylem yapma fikrine ne neden
  oldu? uygarlığın yıkılması için sence ne yapılması gerekiyor?
  
  cevap 10,17- bu sorulara tam bir cevap vermek çok uzun zaman alırdı.
  ama şunları söylemek yerinde olur:
  
  uygarlık problemi teknoloji problemiyle özdeştir. teknolojiden
  bahsettiğimde sadece araçlar ve makineler gibi fiziksel aygıtlardan
  söz etmiş olmadığımı öncelikle açıklamama izin verin. kimya, sivil
  mühendislik veya biyo-teknoloji teknikleri gibi teknikleri de dahil
  ediyorum. ayrıca iş yönetimi benzeri organizasyonel teknikler kadar
  eğitimsel psikoloji veya propaganda gibi insan tekniklerini de dahil
  ediyorum. elbette ki, bu teknikler, bütün teknolojik sistemin bağlı
  olduğu fiziksel aygıtlar – araçlar, makineler ve yapılar - olmadan
  ileri düzeyde var olamazlar.
  
  bununla birlikte, kelimenin en geniş manasıyla sadece modern
  teknolojiyi değil toplumun en eski evrelerinde var olmuş olan
  teknikleri ve fiziksel aygıtları da kapsamaktadır. örneğin, sabanlar,
  hayvanlar için koşun takımları, demircilik araçları, bitki ve
  havyaların evcilleştirilip yetiştirilmesi ve tarım teknikleri, hayvan
  çiftçiliği ve metal işçiliği gibi. eski uygarlıklar, insanın üzerinde
  ve organizasyonel tekniklerin büyük sayılarda insanı yönetmek için
  kullanıldığı gibi bu teknolojilere bağlıydılar. uygarlıklar üzerinde
  temellendikleri teknoloji olmadan var olamazlar. aksine, teknoloji
  nerede varsa, uygarlık da muhtemelen yakında veya daha sonra
  gelişmektedir.
  
  bu yüzden, uygarlık sorunu teknoloji sorunuyla eşit sayılabilir.
  teknolojiyi daha geriye itebilirsek, uygarlığı da daha geriye
  itebiliriz. eğer teknolojiyi taş devrine tamamen döndürebilirsek,
  ortada uygarlık kalmayacaktır.
  
  soru 11- şiddetin zorbalık olduğunu düşünmüyor musun?
  
  cevap 11- iddia edilen eylemlerime gönderme yaparak, "şiddetin
  zorbalık olduğunu düşünmüyor musun? diye sormuşsun. elbette ki şiddet
  zorbalıktır. ve ayrıca şiddet doğanın kaçınılmaz bir parçasıdır da.
  eğer yırtıcı hayvanlar av türlerinin üyelerini öldürmezlerse, av
  türleri yenebilen her şeyi tüketerek kendi çevrelerini talan
  edecekleri kadar çoğalırlar. çoğu türde hayvan kendi türünün
  üyelerine karşı bile şiddet kullanır. örneğin, şu çok iyi biliniyor
  ki, vahşi şempanzeler çoğu kez diğer şempanzeleri öldürür (time
  dergisinin 19 ağustos 2002 sayısındaki 56. sayfayı incele!). ayılar
  ve diğer baş yırtıcılar dergisi (cilt 1., sayı 2, sayfa 28-29,
  ayıların dövüştüğünü ve bir ayının yaralandığını gösteren bir resim
  sergiliyor ve bu gibi yaralanmaların ölümcül olabileceğinden
  bahsediyor. deniz kuşları arasında, her yuvada iki yumurta bulunur.
  yumurtadan yavru çıktıktan sonra, yavru kuşlardan biri diğerine
  saldırır ve onu yuvadan atar, sonunda diğeri ölür. (science news cilt
  163,15 şubat 2003'teki "sibling desperado" adlı makaleyi oku!).
  
  vahşi doğadaki insanlar en saldırgan türlerden birini teşkil ediyor.
  avcı-toplayıcı insanların kültürlerinin iyi bir genel incelenmesi
  little, brown and company, (boston ve toronto, 1971) tarafından
  yayınlanancarleton s. coon'un yazdığı avcı insanlar kitabıdır ve bu
  kitapta insanlar tarafından diğer insanlara karşı şiddet uygulayan
  avcı-toplayıcı toplumlardaki sayısız örnekleri bulacaksınız. profesör
  coon şunu açığa çıkarıyor ki (sayfa xix. 3,4,9,10), avcı toplayıcı
  insanları takdir ediyor ve uygar olanlardan daha şanslı saymaktadır.
  fakat o dürüst bir insan ve modern insanın hoşuna gitmeyen şiddet
  gibi ilkel yaşamın bu yönlerini sansürlemiyor.
  
  bu yüzden, şu açık ki, şiddetin önemli bir miktarı insan yaşamının
  doğal bir parçasıdır. şiddette kendi başında bir yanlışlık yok.
  belirli her hangi bir durumda, şiddetin iyi veya kötü olup olmadığı
  onu nasıl ve hangi amaçla kullanıldığına bağlıdır.
  
  modern insanlar neden şiddete tek başına bir kötülük olarak
  bakıyorlar ki o zaman? bunu sadece tek bir nedenden yapıyorlar:
  propaganda tarafından beyinleri yıkanıyor. modern toplum insanları
  şiddet tarafından korkmayı öğretmek için propagandanın çeşitli
  biçimlerini kullanmaktadır çünkü tekno-endüstriyel sistemin ürkek,
  uysal ve kendi otoritesini kabul ettirdiği popülasyonlara ihtiyacı
  vardır, sorun çıkarmayacak veya sistemin düzenli işleyişini
  aksatmayacak bir popülasyon. güç esas olarak fiziksel kuvvete
  dayanmaktadır. insanlara şiddetin yanlış olduğunu öğreterek (tabii
  sistem kendisi şiddeti polis veya ordu yoluyla kullandığından hariç
  olarak), sistem fiziksel güç üzerindeki kendi tekelini devam
  ettirmektedir ve bu yüzden bütün gücü kendi ellerinde tutar.
  
  insanların şiddetin yanlış olduğu inançlarını açıklamak için
  uyduracakları her hangi bir felsefi veya ahlaki rasyonalizasyon,
  insanların bu inaçların gerçek nedeninin sistemin propagandasını
  habersiz bir biçimde yuttuklarını gösterir.
  
  soru 12,13,14,15- anarşistler, yeşil anarşistler, anarko-
  ilkelciler,vejetaryenlik/veganlık ve hayvan ürünlerinin kullanımı ve
  hayvan yenmesi hakkında ne düşünüyorsun? onlara katılıyor musun?
  hayvan/dünya özgürlüğü konusundaki fikrin ne? earh first!,
  earth/animal liberation front gibi örgütlere nasıl bakıyorsun?
  
  cevap 12,13,14,15- burada sözünü ettiğin bütün gruplar tek bir
  hareketin parçalarıdırlar. (buna ga "yeşil anarşist" hareket
  diyelim). elbette ki, bu insanların uygarlık ve teknolojiye karşı
  oldukları boyutu doğrudur. fakat, bu hareketin gelişimindeki
  biçiminden dolayı aslında tekno-endüstriyel sistemi korumaya yardımcı
  olabilir ve devrime bir engel olarak hizmet ederler. bunu
  açıklayacağım:
  
  isyanı doğrudan yok etmek veya bastırmak zordur. isyan güç tarafından
  bastırıldığında, sık sık otoritelerin kontrol etmek için zor
  buldukları bazı yeni biçimlerde sonradan yeniden patlak verirler.
  örneğin, 1878'de alman reichstag hareketin ezilmesinin ve hareketin
  katılımcılarını dağıtmasının, şaşırtmasının ve cesaretlerini
  kırmasının bir sonucu olarak sosyal demokratik harekete karşı sert ve
  baskıcı kanunları yasalaştırdı. ama sadece kısa bir süreliğine.
  hareket kendisini sonunda yeniden bir araya getirdi, daha enerjik
  hale geldi ve kendi fikirlerini yaymanın yeni yollarını buldu,
  böylelikle 1884'te daha öncesinden daha da güçlü hale geldi. g.a.
  zimmermann, das neunzehnte jahrhundert : geschichtlicher und
  kulturhistorischer rückblick, druck und verlag von geo. brumder,
  milwaukee, 1902, sayfa 23.
  
  bu yüzden, insan meselelerinin kurnaz izlemcileri bir toplumun güçlü
  sınıflarının kendilerini isyana karşı sadece sınırlı bir boyuta kadar
  doğrudan baskı ve güç kullanarak ve isyanın yönünü değiştirmek için
  temel olarak manipulasyona bel bağlayarak daha etkili
  savunabileceklerini bilmektedirler. kullanılan en etkili yöntemlerden
  biri, isyankar itici güçlerin sisteme zarar verdiği yollarda ifade
  edildiği kanalları sağlamaktır. örneğin, sovyetler birliği'nde
  hicivsel bir dergi olan krokodil'in şikayetler için bir yol açmak ve
  sovyet sistemine her hangi ciddi bir biçimde isyan etmemek veya
  kimsenin sistemin meşruluğunu sorgulamamasına öncülük edecek bir
  yolda otoritelerin içselleştirilmesi için tasarlanmıştı.
  
  fakat batı'nın "demokratik" sistemi, sovyetler birliğinde bulunmuş
  olandan daha etkili ve sofistike olan isyanın yönünü değiştirmek
  için mekanizmaları yavaş yavaş geliştirmektedir. şu hakikaten
  olağanüstü bir gerçektir ki, modern batı toplumlarındaki insanlar
  isyan ettiklerini tasarladıklarına karşı sistemin değerlerinin lehine
  ayaklanmaktadırlar. irksal ve dinsel eşitlik, kadınlar ve
  homoseksüeller için eşitlik, hayvanlara insancıl muamele lehine
  sol "isyanlar" falan filan. fakat bunlar amerikan kitle medyasının
  bize her gün sürekli öğrettiği değerlerdir. solcuların tamamıyla
  medya propagandasıyla öyle beyinleri yıkanmış ki, tekno-endüstriyel
  sistemin kendi değerleri olan bu değerler açısından sadece "isyan
  edebilirler". bu bakımdan sistem, kendisine zararlı olan kanallarında
  solun isyankar itici güçlerinin yönlerini başarılı bir şekilde
  değiştirmiştir.
  
  teknolojiye ve uygarlığa karşı isyan gerçek bir isyandır, varolan
  sistemin değerleri üzerine gerçek bir saldırıdır. fakat yeşil
  anarşistler, anarko-primitivistler, falan filan (ga hareketi)
  uygarlığa karşı isyanlarının büyük boyutlarda etkisiz hale
  getirilmesine neden olan soldan aşırı derecede etkilenmiş olmalarının
  altında kalmıştırlar. uygarlığın değerlerine karşı isyan edecek
  yerde, kendilerine bir çok uygarlaşmış değer edindiler ve bu
  uygarlaşmış değerleri kapsayan ilkel toplumların imgesel bir resmini
  inşa ettiler. onlar avcı-toplayıcıların günde sadece iki veya üç saat
  (haftada 14-21 saate tekabül eder) çalışmış olduklarını, cinsiyet
  eşitliği olduğunu, hayvan haklarına saygı gösterdiklerini ve kendi
  çevrelerine zarar vermemeye özen gösterdiklerini falan filan iddia
  etmektedirler. ama bunların hepsi bir efsanedir. bunların uygarlıktan
  nispeten etkilenmekten kurtulmuş oldukları zamandaki avcı-toplayıcı
  toplumları kişisel olarak gözlemleyen insanlar tarafından yazılmış
  bir çok raporu okursanız, göreceksiniz ki:
  
  (i) bütün bu toplumlar hayvan ve hayvan yiyeceklerini yemektedirler;
  hiçbiri vegan değildi.
  (ii) bu toplumların çoğu, hayvanlara karşı acımasızdılar.
  (iii) bu toplumların çoğunluğu cinsiyet eşitliğine sahip değildi.
  (iv) günde iki veya üç saat veya hafta da 14-21 saat çalışma
  tahmini "çalışmanın" yanıltıcı bir tanımlanmasına dayanmaktadır.
  tamamen göçebe avcı-toplayıcılar için en gerçekçi minimum tahmini,
  galiba haftada yaklaşık kırk saattir ve bazıları bundan daha fazla
  çalışmaktaydı.
  (v) bu toplumların çoğu barışçıl değillerdi.
  (vi) rekabet çoğunda veya belki de bu toplumların tamamında vardı.
  bazılarında rekabet sert biçimler alabiliyordu.
  (vii) bu toplumlar kendi çevrelerine zarar vermemeye özen göstermek
  boyutunda fazlasıyla değişmektedirler. bazıları mükemmel doğal
  kaynakları koruma yanlıları olabilirler, ama diğerleri aşırı avlanma,
  ateşin pervasızca kullanımı veya başka biçimler yoluyla kendi
  çevrelerine zarar vermişlerdir.
  
  bir önceki ifadelerin desteklenmesinde sayısız sağlam bilgi
  kaynağından bahsedebilirdim, fakat eğer öyle yapsaydım, bu mektup
  manasız bir biçimde uzun olurdu. daha uygun durumlar için tam
  belgelemeyi erteleyeceğim. burada birkaç örnekten bahsedeceğim.
  
  hayvanlara yapılan zulüm. mbuti pigmeleri: "çocuk hayvanın midesinin
  et kısmında hayvanı yerde kıpırdamaz hale getirerek onu mızrakla tek
  vuruşla avladı. fakat hayvan hala yeterince canlıydı ve kurtulmak
  için mücadele ediyordu… maipe hayvanın boynuna başka bir mızrak
  vuruşu yaptı, ama hayvan hala kıvranıyor ve mücadele ediyordu.
  hayvanın kalbini deşecek olan üçüncü mızrak vuruşu gelmeden hayvan
  direnmeyi bıraktı.
  
  "…pigmeler ölen hayvanı işaret eden ve gülen heyecanlı bir grupta yer
  almaktadırlar…."
  
  "diğer zamanlarda ölüm ne kadar yavaş gelirse etin daha yumuşak
  olacağıyla açıklayan ve hala canlı olan kuşların tüylerini yakan
  pigmeler görmüştüm. ve kendileri gibi değerli olan av köpekleri,
  doğumlarından ölümlerine kadar acımasız bir biçimde
  tekmelenmekteydiler." colin turnbull, orman insanları, simon and
  schuster, 1962, sayfa 101.
  eskimolar: gontran de poncins'le birlikte yaşamış olan eskimolar
  köpeklerini vahşi bir biçimde dövüyorlar ve tekmeliyorlardı. gontran
  de poncins, kablona, tüme-life boks, alexandria, virginia, 1980,
  sayfa 29,30,49,189,196,198,199,212,216.
  
  siriono: siriono bazen hayvanları canlı olarak tutsak ederdi ve
  onları kampa geri götürürlerdi, ama onlara yiyecek hiçbir şey
  vermezlerdi, ve çocuklar hayvanlara yakında ölecek bir biçimde çok
  kabaca davranırlardı. allan r. holmberg, nomads of the long bow: the
  siriono of eastern bolivia, the natural history pres, garden city,
  new york, 1969, sayfa 69-70,208. (siriono, yılın belirli zamanlarında
  kısıtlı bir boyutta mahsül ektiklerinden bu yana, saf avcı-toplayıcı
  değillerdir, fakat çoğunlukla avcılık ve toplayıcılıkla yaşarlardı.
  holmberg, sayfa 51, 63, 67, 76-77, 82-83, 265.)
  
  cinsiyet eşitliğinin yokluğu. mbuti pigmeleri. turnbull mbuti'lerin
  arasında, "bir kadın bir erkekten sosyal olarak aşağı değildi" (colin
  turnbull, wayward servants, the natural history pres, garden city,
  new york, 1965, sayfa 270), ve bu yüzden "kadına karşı ayrımcılık
  yapılmamakta" (turnbull, forest people, sayfa 154) diyor. fakat aynı
  kitaplarından turnbull, mbuti'nin bugünkü cinsiyet eşitliği kavramına
  sahip olmadığını gösteren bir takım gerçekleri de belirtmektedir. "
  belirli bir orandaki erkeklerin karılarını dövmelerine iyi olarak
  bakılmakta ve karıların kocalarına karşı saldırıya geçmesi
  beklenmektedir." wayward servants, sayfa 287. "o karısından çok
  memnun olduğunu ve karısını dövemenin gerekli olduğunu düşünmediğini
  söylemektedir." orman insanları, sayfa 205. erkek dişisini yere atar
  ve sille tokat döver wayward servants, sayfa 211. koca karısını döver
  wayward servants, sayfa 192. mbutiler amerikalıların "tarihe tecavüz"
  olarak adlandırdıklarını uygulamaktadırlar wayward servants, sayfa
  137. turnbull kendi karılarına emirler veren erkeklerin iki
  durumundan bahsetmektedir wayward servants, sayfa 288-289; orman
  insanları sayfa 265. turnbull'un karılarına emir veren erkeklerden
  bahseden kitabında hiçbir durum göremedim.
  
  siriono: siriono karılarını dövmezdi. holmberg, sayfa128. fakat: "bir
  kadın erkeğinin hizmetindeydi." holmberg sayfa 125. "dağınık aile
  genelde en yaşlı aktif erkek tarafından yönetilirdi". sayfa
  129. "kadınlar…erkekler tarafından yönetilirlerdi." sayfa
  147. "cinsel teklifler genelde erkekler tarafından yapılırdı…eğer bir
  erkek ormanda bir kadınla yalnız kalırsa…onu yere kaba bir şekilde
  yatırır ve her hangi bir söz söylemeden kadından ödülünü alırdı."
  sayfa 163. aileler kesinlikle erkek çocuklara sahip olmayı tercih
  ederlerdi. sayfa 202. ayrıca sayfa 148.156.168-169,210,224'e de
  bakın.
  
  avustralyalı aborjinler: " avustralya'da en kuzeyde ve batıda…fark
  edilebilir bir güç 30-50 arası yaş gruplarının olgun, tamamıyla
  üyeliğe adapte olmuş ve genellikle çok karılı erkeklerin ellerinde
  bulunmaktadır ve kadınlar ve daha genç erkekler üzerindeki kontrol
  onlar arasında paylaşılmaktadıydı." carleton s. coon, avlanan
  insanlar (önceden bahsetmiştim), sayfa 255. bazı avustralyalı
  kabileler arasında, genç kadınlar temel olarak erkekler için
  çalışmaları gerektiği için yaşlı erkeklerle evlenmeye
  zorlanmaktaydılar. reddeden kadınlar razı olana dek dövülürdü. aldo
  massola, the aborigines of south-eastern australia: as they were, the
  griffin pres, adelaide, avustralya, 1971. tam sayfa numarasını
  bilmiyorum ama 70. ve 80. sayfalar arasında bulabilirsin.
  
  çalışmak için harcanan zaman. bunun iyi bir genel tartışması
  elizabeth cashdan tarafından yapılmıştır. "avcı ve toplayıcılar:
  gruplarda ekonomik davranış", stuart plattner'da (editör) economic
  anthropology, stanford university pres, 1989, sayfa 21-48. cashdan,
  belirli bir grup kung bushmen'in haftada 40 saatten biraz fazla
  çalıştıklarını keşfeden richard lee'nin bir çalışmasını
  tartışmaktadır. ve cashdan, lee'nin çalışmasının kung'ların en az
  derecede çalıştıklarında ve yılın diğer zamanlarında daha çok
  çalışmış olabileceğini anladığı kanıtının bulunduğunu 24-25.
  sayfalada işaret etmektedir. cashdan yine lee'nin çalışmasının
  çocukların bakımında harcanan zamanı belirtmediğini 26. sayfada
  işaret eder. ve 24-25. sayfalarda cashdan lee ile birlikte çalışmış
  olan bushmen'lerden daha fazla saat çalışmış olan diğer avcı-
  toplayıcılardan bahseder. haftada kırk saat tamamıyla göçebe avcı-
  toplayıcıların belki de tahminen minimum çalışma süreleridir. gontran
  de poncins, kablona (önceden bahsedildi), sayfa 111, onun birlikte
  yaşadığı eskimolar günde 15 saat çalışıyorlardı. o belki de onların
  her gün 15 saat çalıştığını söylemek istemiyordu, fakat kitabından şu
  açık ki, onun eskimoları ağır çalışmaktaydı. av yapmak için tuzaklar
  kullanan mbuti pigmeleri arasında, "hem erkeklerin hem de kadınların
  içinde zaman ve kazandıklarında yerine getirdikleri tuzak kurma
  neredeyse tüm gün süren bir uğraşıydı…" turnbull, orman insanları,
  sayfa 131. siriono arasında erkekler ortalama olarak her diğer günde
  avlanmaktaydı. holmberg, sayfa 75-76. çalışmaya tan vaktinde
  başlarlar ve genellikle kampa öğlen 4 ve 6 arasında dönerlerdi.
  holmberg, sayfa 100-101. bu avlanmayı ortalama en az 11 saat yapar,
  ve haftada üç ve bir yarım günde, bu ortalama olarak haftada en az 38
  saatlik avlanma süresine denk gelir. erkekler avlanmadıkları günlerde
  önemli bir oranda bir çalışma da yaptıklarından beri (sayfa 76, 100),
  haftalık çalışmaları, yıl üzerinden ortalaması alındığında, 40
  saatten çok daha fazladır. aslında, holmberg siriono'nun yalnız bu
  aktivitelerde bir hafta yaklaşık 56 saat anlamına gelen avda veya
  toplamada (sayfa 222) uyanıklık zamanlarının yaklaşık yarısını
  harcadıklarını tahmin etmiştir. diğer çalışmalarda katıldığında,
  çalışma haftası 60 saatin üzerinde olmuş olurdu. siriono
  kadını "eşinden daha az dinlenmekten hoşlanmakta" ve "çocuklarını
  olgunluğa getirme yükümlülüğü dinlenmek için biraz zaman
  bırakıyordu." holmberg, sayfa 224. siriono'nun ne kadar ağır çalışmak
  zorunda olduğunu gösteren diğer bilgiler için,
  87,107,157,213,220,223,246,248-249,254,268. sayfalara bakın.
  
  şiddet. daha önce de bahsettiğim gibi, şiddetin sayısız örneği
  coon'un avcı insanlar kitabında bulunabilir. gontran de poncins'e
  göre, kablona, sayfa 116-120,125,162-165,237-238,244, cinayetler –
  geçmişte genelde bıçakla yapılırdı- onun eskimoları arasında oldukça
  yaygındı. mbuti pigmeleri, turnbull onlar arasında hiçbir cinayet
  olyından bahsetmediğine göre, belki de bildiğim en az şiddet kullanan
  ilkel topluluklardı (çocuk öldürmelerinden ayrı olarak; wayward
  servant, sayfa 130). bununla birlikte, the forest people and wayward
  servants kitabı boyunca turnbull, yumruk ve sopalarla yapılan bir çok
  dövme ve kavga olayından söz etmektedir. paul schebesta, die bambuti-
  pygmaen vom ituri, cilt i, institut royal colonial belge, brüksel,
  1938, sayfa 81-84'te 19. yüzyılın ilk yarısında mbuti'lerin ormanda
  yaşamış olan köylü afrikalılara karşı ölümcül bir savaş açtıklarının
  kanıtını göstermiştir. (çocuk öldürmeleri için, schebesta, sayfa
  138'e bakın.)
  
  rekabet. avcı ve toplayıcı toplumlarda rekabetin varlığı bazılarında
  meydana gelen kavgalar ile gösterilmektedir. mesela coon'un, avcı
  insanlar kitabının 238,252,257-258. sayfalarına bakın. eğer fiziksel
  bir dövüş bir çeşit rekabet değilse, hiçbir şeydir.
  
  dövüşler eşler için rekabetten meydana gelmiş olabilir. örneğin,
  turnbull, wayward servants, sayfa 206'da, bir erkek için kavga eden
  iki kadından birinin üç dişini kaybetmesinden bahseder. coon, sayfa
  260'da, avustralya aborjin erkeklerinin kadınlar için
  dövüştüklerinden söz eder. yemek için rekabet de kavgaya neden
  olurdu. "bu (et) paylaşımının herhangi bir tartışma veya keskinlik
  olmadan yapıldığı anlamına gelmez. tam tersine kavgalar sık sık av
  sonrası kampa dönerken uzun ve gürültülü bir şekilde yapılırdı…"
  turnbull wayward servants, sayfa 158. coon, bazı eskimolar arasında
  balina eti paylaşı için "çok gürültülü tartışmalardan" söz eder. avcı
  insanlar, sayfa 125.
  
  * *
  *
  
  ilkel insanların rekabetçi olmadığı, vejetaryen doğal kaynakları
  koruma yanlıları oldukları, cinsiyet eşitliğine sahip oldukları,
  hayvan haklarına saygı gösterdikleri ve yaşamak için çalışmak zorunda
  olmadıklarının ne kadar saçma bir imge olduğunu gösteren somut
  gerçeklerden bahsetmeye devam edebilirdim. ama bu mektup çok fazla
  uzadı, verdiğim bütün örnekler yeterli olacaktır.
  
  avcı-toplayıcı yaşam biçiminin modern yaşamdan daha iyi olmadığını
  ima etmeye çalışmıyorum. tam tersine, mukayese edilemeyeceğine
  inanıyorum. avcı-toplayıcılar üzerinde çalışmış olan birçok belki de
  çoğu gözlemci onlara saygılarını, takdirlerini ifade etmiştir veya
  onlara gıpta ile bakmıştır. mesela, cashdan, sayfa 21'de, avcı-
  toplayıcı yaşam tarzını "yüksek derecede başarılı" bulduğundan söz
  etmektedir. coon sayfa xix.'da avcı-toplayıcıların "tam ve memnun
  edici yaşamlarından" bahsetmiştir. turnbull, orman insanları, sayfa
  26'da şöyle der: (mbutiler) yaşamlarını berbat eden o kadar zorluk,
  problem ve trajedilere rağmen sevinç ve mutluluk dolu ve dertten
  yoksun insanlardır." schebesta, sayfa 73'te şöyle yazar: "ne çok
  tehlike var, ama tarih öncesi çağlara ait ormanlardaki sayısız
  yolculukları ve av gezileri ne eğlenceli deneyimler! bizim şiirsel
  olmayan mekanik çağımızın, orman insanlarının mistik-sihirli düşünme
  biçimlerine derin bir şekilde dokunabilecek ve onların davranışlarına
  şekil verebilecek bir işareti yoktur." ve sayfa 205'te: " pigmeler,
  bizden önce fiziksel organizmalarının bozulmadan ve doğaya uygun
  olarak kendilerine özel yaşayan insanlar gibi insan ırkının en doğal
  insanlarından biri olarak durmaktadırlar. ilkesel özellikleri
  arasında görülmedik bir şekilde sağlam doğallık ve canlılık, ve
  emsalsiz bir neşelilik ve dertten uzaklık vardır. onlar, doğanın
  kanunlarına uygun olarak yaşamlarını geçiren insanlardırlar".
  
  ama açıktır ki, ilkel yaşamın uygar yaşamdan neden daha iyi olduğunun
  nedeni ne cinsiyet eşitliğidir, ne hayvanlara gösterilen merhamettir,
  ne rekabetin olmayışıdır veya şiddetsizliktir. bu değerler modern
  uygarlığın saf değerleridirler. bu değerleri avcı-toplayıcı toplumlar
  üzerinde tasarlayarak, ga hareketi gerçeklikte asla var olmamış olan
  ilkel bir ütopya mitini yaratmıştır.
  
  o yüzden, ga hareketi uygarlık ve modernliği reddettiğini iddia
  ettiği halde, modern toplumun en önemli değerlerinin bazılarına esir
  kalmıştır. bu nedenden dolayı, ga hareketi etkili bir devrimci
  hareket olamaz.
  
  ilk olarak, ga hareketinin enerjisinin bir parçası, ırkçılık,
  cinsiyetçilik, hayvan hakları, homoseksüel hakları falan filanlar
  gibi sahte devrimci sorunlar lehine gerçek devrimci hedeflerden –
  genel olarak modern teknolojiyi ve uygarlığı yok etmek için-
  sapmaktadır.
  
  ikinci olarak, bu sahte devrimci sorunlara teslim olduğundan dolayı,
  ga hareketi çok fazla solcuyu – modern uygarlıktan kurtulmakla
  ilgilenmeyen, daha çok ırkçılık, cinsiyetçilik gibi solcu sorunlarla
  uğraşan- cezp etmektedir. bu da hareketin enerjisini teknoloji ve
  uygarlık sorunundan uzaklaşmasına neden olmaktadır.
  
  üçüncü olarak, kadınların, hayvanların, homoseksüellerin haklarını
  koruma amacı uygarlığı yok etme amacıyla birbirlerine zıttır, çünkü
  ilkel toplumlarda kadınların ve homoseksüellerin çoğu zaman eşitliği
  olmamıştır, ve böyle toplumlar genelde hayvanlara zalimce
  davranırlardı. eğer birinin hedefi bu grupların haklarını savunmaksa,
  o zaman en iyi politikası modern uygarlıkla uzlaşmaktır.
  
  dördüncü olarak, ga hareketinin modern uygarlığın saf değerlerinin
  çoğunu saf bir ilkel ütopya miti olarak benimsemesi, tekno-
  endüstriyel sistemden kurtulmak için etkili, gerçekçi eylem yapmak
  yerine ütopyacı fantezilerine çekilmeye daha eğimli pratik olmayan,
  saf, hayalci ve uyuşuk insanları çok fazla cezp etmektedir.
  
  aslında, ga hareketinin hıristiyanlıkla aynı rotaya kayabileceği gibi
  bir mezar tehlikesi de vardır. başlangıçta, isa'nın liderliği
  altında, hıristiyanlık sadece dinsel bir hareket değildi ayrıca
  sosyal bir devrim hareketiydi. tamamıyla dinsel bir hareket olarak
  hıristiyanlık başarılı oldu, fakat devrimci bir hareket olarak
  tamamıyla başarısızlığa uğradı. kendi zamanının sosyal
  eşitsizliklerini düzeltmek için hiçbir şey yapmadı, ve hıristiyanlar
  imparator konstantin'le anlaşma fırsatı bulur bulmaz, roma
  imparatorluğunun güç-yapısının bir parçası olup bütün değerlerini
  sattılar.
  
  ga hareketi ve eski hıristiyanlığın psikolojisi arasında rahatsızlık
  veren bir benzerlik ortaya çıkmaktadır. iki hareket arasındaki
  paralellikler göze çarpmaktadır: ilkel ütopya= eden'in bahçesi;
  uygarlığın gelişimi= ilk günah, bilgi ağacından elmanın yenmesi;
  devrim= cezalandırma günü; ilkel ütopyaya geri dönüş=tanrının
  krallığına varış. veganizm belki de hıristiyanlığın (paskalya
  sırasında oruç tutmak) ve diğer dinlerin beslenme kısıtlamaları gibi
  aynı psikolojik rolü oynamaktadır. ağaç kesme makinelerinin falan
  bloke edilmesinde kendi vücutlarını kullanan eylemciler tarafından
  alınan riskler, kendi inançları için ölen eski hıristiyanların
  şehitliğiyle karşılaştırılabilir (hıristiyanların şehitliği bugünkü
  eylemcilerin taktiklerinden daha fazla cesaretlilik istiyor o ayrı).
  ga hareketi hıristiyanlıkla aynı yolda gitmeye devam ederse, devrimci
  bir hareket olarak tamamen bir başarısızlık olacaktır.
  
  ga hareketi belki sadece işe yaramaz olmayacaktır, aynı zamanda da
  işe yaramaz olandan daha kötü olacaktır, çünkü bu hareket etkili bir
  devrimci hareketin gelişiminde bir engel olabilecektir. teknolojiye
  ve uygarlığa karşı muhalefet ga hareketinin programlarının önemli bir
  parçası olduğundan beri, teknolojik uygarlığın dünyaya neler yaptığı
  hakkında endişeli olan genç insan bu hareketin içine
  sürüklenmektedirler. elbette ki sadece bu genç insanlar solcu, saf,
  hayalci, beceriksiz tipler değildirler; bazılarının gerçek
  devrimciler olmaya potansiyelleri vardır. ama ga hareketi içinde
  solcular ve diğer işe yaramaz insanlar içinde boğulmaktadırlar,
  böylece etkisiz hale getirilmekte ve yozlaşmakta ve onların devrimci
  potansiyelleri boşa harcanmaktadır. bu anlamda, ga hareketi
  potansiyel devrimcilerin yok edicisi olarak tanımlanabilir.
  
  kendisini ga hareketinden ve onun saf uygar değerlerinden katı bir
  şekilde ayıracak yeni bir devrimci hareket gereklidir. cinsiyet
  eşitliğinin, hayvanlara merhamet göstermenin, homoseksüellere
  tolerans göstermenin yanlış olduğunu ima etmiyorum. fakat bu
  değerlerin teknolojik uygarlığı yok etme çabasıyla hiçbir ilgisi
  yoktur. bunlar devrimci değerler değildirler. etkili bir devrimci
  hareket, bunların yerine beceri, kendi kendine disiplin, dürüstlük,
  fiziksel ve zihinsel dayanma gücü, dışsal etkenlere ve sınırlamalara
  tolerans göstermeme, fiziksel acıya tahammül etme kapasitesi ve
  hepsinin üstünde yüreklilik gibi ilkel toplumların katı değerlerini
  benimsemelidir.
  
  saygılarımla,
  ted kaczynski