geceye bir şiir bırak

• sana,
  belki uğrarsın diye açılmış çaresiz bir gönül kafesi,
  bir yangının külünü yeniden yakacak hevesi,
  başka birine, 'sensiz yaşayamam' demek için benden aldığın nefesi
  bırakıyorum.
  
  (bkz: celil nalçakan)
• şiirsiz tek bir gece bile geçirmek istemeyenler için muhteşem bir kaynak olan başlık.
  
  açık çay içerdi hep..
  demli olunca bardağın diğer tarafından beni göremezmiş,
  öyle derdi.
• bir sembolist şiir örneği bırakayım.
  ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
  eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
  ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak...
  
  sular sarardı... yüzün perde perde solmakta,
  kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...
  
  eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller;
  durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
  sular mı yandı? neden tunca benziyor mermer?
  
  bu bir lisân-ı hafîdir ki ruha dolmakta,
  kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...
  ahmet haşim
• kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
  kaç kilo çekerdi yalnızlık
  kaç kere ezildim altında
  yaz yağmurlarının
  
  belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
  her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
  hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize
  
  kim sevmezdi çiçekleri filan
  ”ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi
  
  bunu palyaço söyledi,
  palyaço söyledi ben yazdım
  yazdım, yazmasam ağlayacaktım
  
  herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım
  sırf bu yüzden mi ağladım
  alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz
  
  biraz birazdım her şeyden
  dün biraz sinirlenmiştim mesela
  yarın bir kadını seveceğim biraz
  biraz biraz kör oldum bügünlerde
  
  ama rakı kadehlerini boşaltmayın
  eksilmesin hiçbir şey
  hiçbir şeyden dahi olsa
  kalsın biraz
  *
  umursamıyorum yılgınlığımı filan
  çünkü sessizce yaşanmalı her şey
  bir devrim sessizce olmalı mesela
  ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun
  
  bir palyaço neden yalan söylesin ki
  ben palyaço olsaydım söylemezdim
  marangoz olsaydım da söylemezdim
  ben insan olsaydım yalan söylemezdim!
  
  hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını
  kaç kilo çeker ki bir palyaço
  hem neden yüzüme vuruyorsunuz
  bir çirkin ördek yavrusu olduğumu
  
  gocunmam ki ben, ben gocunmam
  bir palyaço ne kadar gocunmazsa
  o kadar, o kadar gocunmam işte
  
  rakı doldurun! eksilmesin
  
  bitmedi, yazacağım daha
  yazmazsam ağlayacağım çünkü
  alçakça olacak biraz
  
  hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik
  her sokakta biraz daha eksilirdik
  bilirdim,geceleri puslu puslu olurdu bazen
  bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu
  ''duyamadım'',derdim,''tekrar et!''
  sessizliğe bürünürdü o vakit her şey
  sokaklar daha bir puslu
  palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu
  ve ben daha bir alçak olurdum
  ağlardım biraz
  
  hem sen kimsin,çekiştirme diyorum
  hatta kuyruğuma basma diyorum
  acıyor,tırmalarım
  diyorum
  
  kahrol.kahrol!
  diyorum
  
  geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
  korktum birden,kusacak gibi oldum
  ''olur öyle'' dedi palyaço,
  ''herkes alçaktır biraz''
  ''otur ulan!'' dedim,bağırdım ona
  ben bazen bağırırım biraz
  
  ''rakı doldur!'' dedim, ''eksilmesin!''
  ben bazen eksilirim biraz
  aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
  bunu sonradan öğrendim
  ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
  herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
  bunu da sonradan öğrendim
  
  örneğin;
  geçen gün bir kadınla seviştim
  biraz değil çok seviştim
  
  ya işte öyle palyaço
  diyorum ki,
  bunu da yeni öğrendim
  sevişmek de eksilmekmiş biraz
  
  kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan
  ''ben sevmezdim'' dedim, ''yalan''
  dedi
  bunu palyaço söyledi
  palyaço söyledi,ben yazdım
  yazmasam,alçak olacaktım
  hem ben roman da yazdım biraz
  bazen diyorum ki,palyaço
  sen olmasan ben ne yaparım
  alçakça eksilirim belki biraz
  
  her yağmur yağışında yerin dibine girerim
  hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki
  ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi
  
  biraz biraz anlıyorum ki,
  yüzler eller,o terli vücutlar filan
  her şey plastikmiş biraz
  
  haydi sirtaki yapalım palyaço
  rakı doldur,yine eksildik biraz
  
  anonim
• besbelli ölümüm sabahleyindir
  ilk ışık korkuyla girerken camdan
  uzan baş ucumdaki perdeyi indir
  gün olduğu gibi kalsın akşamdan
  
  sonra koş terlikle haber vermeye
  kiracım bu sabah can verdi diye
  üç beş kişi duysun ve belediye
  beni kaldırmaya gelsin odamdan
  
  tecer
• ey kör
  bu yer bu gök bu yıldızlar
  boştur boş,
  bırak o nu bunu da
  gönlünü hoş tut hoş.
  şu her gün devrilip yeniden kurulan dünyada
  bir nefestir alacağın,
  o da boştur boş.
• uykumuzun bir ucunda bombalar
  bir ucunda hürriyet inancı sabaha kadar
  ingiliz usulü piyade tüfekleriyle
  insanca yaşamanın onuru arasında
  milletcek bir gidip bir geliyoruz...
  
  cemal süreya ^*
• hala korkular, renkler ardında mısın?
  çirkinle güzel seçmek kaydında mısın?
  oldun diyelim zemzem, ya da ab-ı hayat
  birgün öleceksin yar, farkında mısın?
  
  ömer hayyam
• ...
  bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
  uzun bir hastalık gibi
  aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
  gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
  çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi
  bitti.
  bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
  yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi
  sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır
  ihmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım
  pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim
  belki bir yağmur yağar akşama doğru
  yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım
  aşk da bitti diyordu ya bir şair
  aşk bitti işte tam da öyle
• bu gelen savaş ilk değil.
  çok savaş oldu bundan önce.
  bittiği gün en son savaş
  bir yanda yenilenler vardı gene,
  bir yanda yenenler vardı.
  yenilenlerin yanında
  kırılıyordu halk açlıktan.
  yenenlerin yanında
  halk açlıktan kırılıyordu.
  
  bertolt brecht