• "çocukluğumda hayalini kurduğum gençlik bu değildi." diye değiştirmek istediğim cümle. şu gnctrkcll, vodafone özgür genç reklamlarındaki gençler gibi embesil olmak istiyodum aslında. başka çeşit bi embesil oldum. nasip...
  • gençler için ise ileride kurmaktan en çok korkulan cümle. bu yüzden hayal kurmuyoruz, üzülmüyoruz. beyin bedava.
  • can yücel'den
    "nerde gördüklerim
    nerde o beklediğim" dizelerini hatırlatan ifade.

    ayrıca

    ahmet hamdi tanpınar'ın huzur adlı romanından;

    (iclal'in) önünde sayısız günler vardı ve onları küçük kuklalar gibi ümitleriyle giydiriyordu. aşkın, arzunun, sakin evin, çalışma saatlerinin, beklemenin, hatta icap ederse çalışmanın, dostlukların kumaşlarıyla, süsleriyle hepsini giydiriyordu. üstlerinde olan her şeyi biliyordu, fakat yüzlerini göremiyordu; yüzleri gelecek dediğimiz duvara dönüktü. saati gelince bu yüzler geri dönüyor, iclal'le karşılaşıyor, önünde bir reverans yapıyorlar, sırtından o süslü elbiseleri, parlak kumaşları yavaşça ve hiçbir şikayetsiz çıkarıyor, ben değilmişim, muhakkak öbürüdür diye uzaktakilerden birini işaret ediyorlar, sonra arkasına geçiyorlar, orada kendinden evvelkilerin yanına diziliyorlardı.

    kanımca hayal kırıklığı ve buna rağmen umudunu koruma çabası daha güzel anlatılamaz.
  • (bkz: arthur schopenhauer)

    --- spoiler ---

    " gençlik döneminde hayatta kaldığımız süre içinde mutluluğu yakalamamız gerektiğine inanır, bu inanca sıkı sıkı sarılıp mutluluğun peşinden koşmaya başlarız. sonuçta ortaya çıkan, boş umutlar ve tabii tatminsizliktir. eğer gençlere zamanında öğüt ve eğitim verir, onların dünyada elde edebilecek çok şey olduğuna ilişkin yanlış düşünceyi kafalarından atmalarını sağlarsak, çok şey kazanmış oluruz.."

    --- spoiler ---
  • beklenti ve hayaller ekseriyetle hayal kırıklıklarına gebedir.
    onun için 'çok hayal kurma, çok kırarlar' azizim. farz-ı misal ben çok kurmuyorum,
    ne diye kuracağım canım.
  • hayaller degisir,iyi ki de değişmiş
  • bir anda çok param oldu, inanılmaz bir refaha kavuştum. param olacağını rahat yaşayacağımı düşünürdüm hep, her geçen yıl iyiye gidiyordum işlerim ama son iki yıldır birdenbire değişti. ömrüm boyunca kazanacağımdan fazlasını bir buçuk yılda kazandım. kimi arsa almamı söylüyor, kimi bir inşaat projesine ucundan kıyısından dalmamı. araba aldım, kandillide bir daire beğendim ama henüz almadım. para bankada yatıyor öylece. hiç bir işe motive olamıyorum, ne yapıp ne yapmayacağım konusunda hiçbir fikrim yok. bazen 4-5 gün hiç evden çıkmadan yaşıyorum, çıkarsam bir an önce işim bitse de eve gitsem diye bekliyorum. sonra uyanıyorum, bi daha... bi daha.
  • hayata' boyle konuşmamıştık' der gibi bi durum.gerçi hayatım nasıl olur diye hayalde kurmamistim
hesabın var mı? giriş yap