• yaş ilerledikçe bünyede oluşan tepki durumu. elalemin derdini dinlemekten bitap düşülmüş bunca yıldan sonra "aman bana ne" deyip kolayca rest çekilebilecek kıvama gelinmiştir. onun bunun kendini kanıtlama çabalarına şahit olunmuştur. kimin için ? ney için? kendi için yaşayan bir insan haline gelmeniz an meselesi... özellikle 20 yaşın üstündeyseniz.
  • kesinlikle psikolojik sorunlarımın var olduğuyla ilgili olduğu tartışmasız ancak özellikle çevremdeki yakından tanıdığım insanların yaptığı davranışları ve hareketleri ne amaçla yaptıklarını biliyor olmak, bunlara maruz kalmak beni çok yormaya başladı ve artık bunlara katlanamıyorum. herkes kendince, kendisine biçtiği rolü oynamaya çalışıyor sanki. bir insanı yakından tanımak iyi birşey gibi gözükse de artık bana acı vermeye başladı. örneğin yakınımdaki insanların bir ortamda mutlu olmadığını bildiğim halde mutluymuş gibi yaparak aslında oyun oynadıklarını görmek veya bir konuda bilgileri yokken o konu hakkında bilgisi varmış gibi konuşmalar yapmalarına şahit olmak ya da ne bileyim aslında öyle bir karakterde olmadıklarını bildiğim halde benim yanımda üçüncü kişilere karşı kendini farklı kişilikte yansıtmaya çalıştıklarını izlemek gibi durumlar karşısında artık iyice acı çekmeye başladım. o an yanımdaki tanıdığım insanların her yaptığı hareketlerden ve davranışınlardan bir sonraki yapacağı davranışını tahmin edebilmek o kişilere karşı tahammülümü azaltıyor. her ne kadar korksamda artık kimseye katlanamadığım için giderek yalnız kalmak zannedersem kaçınılmaz olacak ya da ben tedavi göreceğim.
  • acı çekecek, tedavi olmayı gerektirecek bir durum değildir. insanları oldukları gibi kabul etmeye çalışmak yeterlidir.
  • bu durumu hastalık derecesinde yaşıyorum. bazen cidden keske bir yere kapansam dünyayla iletişimimi koparıp aylarca kalsam diyorum insan sesi duymadan. en yakınımın sesine bile katlanamamaya başladım. tek istediğim sessiz ve yalnız kalmak ama ne mümkün..
hesabın var mı? giriş yap