mutlu lokantası

• vaktiyle konya'nın mutlu ilçesinden ankara'ya gelen bir yabancının açtığı lokanta. çalışanlar peyderpey ayrılıp kendi lokantalarını açmışlar ve adını da mutlu koymuşlar yine. sonsuza kadar mutlu yaşamışlar. konya usulü bir ücretsiz franchising hikayesi.
• ankara'da ağız tadıyla, cüzdanı yormadan döner yenecek ender mekanlardan biri. bana göre tek mekan. soğansız, domatessiz, saf et döner; hem de tıka basa. tas kebabı da çok lezzetlidir. esnaf lokantası, memur doyuran. en şahane bir yer. öğleni geçirince döner kalmıyor, pazarları açık değil.
• bugun ogle tatilinin bitmesini beklerken guvenlik caddesinde rastgele gorup oturdugum yer. yaklaşık 100-150 metre arayla iki dükkan var yalnız. benim gittiğim yokuş aşağıda kalan daha ufakça olanıydı.
  
  son zamanlarda bu kadar lezzetli bir doner yememistim yalnız. safi et. çıkla et. bir dahaki gidisimde 1.5 yicem valla. gerçi çay içer misiniz dedikten sonra hesaba 1 lira eklemeleri pek hoş olmadı ama olsun.
• ankara'da dönerin en güzelini yiyebileceğiniz mekanlardan biri. fiyatlar çok uygun, 4 kişi gittik birer porsiyon döner birer içecek, salata ıvır zıvır 60 lira ödedik. öyle döneri gram gram tartma olayı yok, porsiyonlar gayet doyurucu. ayrıca evimin de iki sokak arkası, sevme de yanında yat.
• bu mükemmel dönerin bulunduğu caddede sanırım dört tane taklidi vardır. hepsinin adı mutlu dönerdir. hakiki mutlu lokanta 69 numaradır
• çok daha iyi dönerler yedim.
  
  beklediğim kadar iyi olmadığını söyleyebilirim.
• uzun zamandır yolum düşmüyordu.
  bugün uğradım.
  her zamanki gibi: fark edilemeyecek kadar sıradan, olabildiğince salaş, benzersiz şekilde muhteşem.
  daha sık gideceğim..
• aynı cadde üzerinde 3 tane mutlu lokantası saydım ama has orijinal olanı kapıda kuyrukların olduğu yer.
  bu bir esnaf lokantası için oldukça şaşırtıcı.
  
  esnaf lokantalarını oldum olası severim. baba mesleği müdavimliğimiz bile vardır ama burası biraz daha para odaklı bir yer olmuş. ancak salaş olmasına rağmen hijyenden benden tam not aldı.
  
  hatta oturur oturmaz, duvarlardaki gazete ilanlarını görünce iç sesim; ulan ya burada kredi kartı geçmiyorsa? demek oldu.
  çünkü böyle yerlerin işletme kafası bellidir.
  ben yılların işletmesiyim, kurallarım bu. fiyatlarım bu. uyarsa oturursun. ben değil, sen kaybedersin:)” kafasındadır. oturur oturmaz bunu hissettim.
  
  çalışanlar yeterince ilgili. et döner ise odun ateşinde pişmemesine rağmen kuru, yağlı veya tuzlu değildi. çok beğendim. tek hatam pilav üstü demeyi unutmak oldu:)
  
  masaya kızarmış beyaz ekmek gelince çocukluğuma gittim. sobalı evde yaşamış olanlar bilir, ekmeği sobaya koyarsınız da çıtır çıtır olur ya. aynı öyle geldi.
  
  öğle saatleri çok yoğun. ben tek tabanca olduğum için sıra bile beklemeden bir başkasının masasına oturdum. biraz sohbet muhabbet.. sıra bekleyenlerin kıskanç bakışlarına aldanmasın kimse. burası bir esnaf lokantası ve first come first served, sorry!
• döneri epik lokanta.
  
  servis önerisi: ekmek arası, ekmeğin içi alınmış, az soğanlı.