• bende kendimi deist olarak nitelerim, ancak oran biraz iddialı olmuş. inançlarına hiç düşünmeden sorgulamadan bir şekilde habersiz insanlar deist değil de kendilerini müslüman ama tam gereklerini yapamıyorum olarak nitelerler. islama olan eleştirileri ise hiçbir ben müslümanım diyen biri kabul etmez dinlemez. ama bir düşündümde keşke doğru olsa acaba şimdi ki yerimiz nerede olurdu?
  • (bkz: şerefsizim benim aklıma gelmişti)
  • yanlış önerme. türkiye'nin %90'ı deist de değildir, müslüman da değildir, pokemon da değildir. türkiye'nin %90'ı cahildir. üzülerek söylüyorum ki biricik hayatlarını başkalarının yönlendirmesine, yönetmesine alışmış tembel insan topluluğundan başka hiçbir şey değildir ama olsun türk ulusu çok yüce. en büyük biziz! hadi yatalım...
  • (bkz: kültürel bağlamda müslümanlık)
  • yohhhhh hımmına
  • yanlış önerme. doğrusu, türkiye'de kendini müslüman kimliği üzerinden tanımlayanların çoğunun putperest olması olacaktı.

    kendini bu din çerçevesinde şekillendiren ve toplumsal ilişkilerinde de bu dini referans olarak kullananlar hakkındaki olumsuz görüşlerim gitgide artmakta ve artık bunun kişisel sorunlardan çok dinin kendi bug'ı olduğunu düşünmeye başladım.

    bir insanı yargılarken kendi değer yargılarımız değil o insanın kendi değer yargılarıyla yargılamak gerekir. yani adamın söylediği ile yaptığı arasında ne fark var, önemli bir kırmızı bayraktır*.

    burada bahsettiğimiz kişiler pek tabii ki kendini tanımlarken din kıstasını önceliklendirmeyen, yani teşbihte hata olmasın ama "bir tanrı inancım olmasa yine aynı kişi olurdum" diyen insanlar değil. inançlıdır ama camiye gitmez, namaz kılmaz vs. gibi. öte yanda ise ettiği her iki kelimeden birinde allah'tan kitaptan peygamberden bahseden, gündelik hayatında cami ve mescit önemli yer tutan, bir taraftan dinin kendisi için ne kadar önemli olduğunu sürekli hatırlatma gayreti içinde olan kişilerden bahsediyoruz.

    "islam" kimliği ile ön plana çıkan, eş dost çevresinde "müslüman adamdır, namazında niyazındadır" diye düşünülen ne kadar kişi tanıdıysam mutlaka dinin emrettiği yaklaşımın dışında iş yapıyor.

    hiç kimse mükemmel değil tabii ki. ama kendine şekil olarak bu dini benimsemiş bir insanın kendine daha çok dikkat etmesi gerekirken yalancılık, menfaatçılık, kayırmacılık ve hak yeme gibi kavramlarla iç içe geçmiş olmasını ben artık kişisel bir yanlışlama olarak algılayamıyorum ve bundan dolayı üzgünüm.

    bakın daha günümüzde popüler süslüman kültürden, çocuk tacizlerinden, darbecilerden, terörden, yolsuzluktan vs bahsetmedim ki burada bahsettiğim kitleye bunları eklemedim daha. benim bahsettiklerim daha mikro düzeyde, daha günlük işler ve ilişkiler çerçevesinde şeyler. bunun sistematik analizi beni aşan, konunun uzmanından, belki bir sosyologdan (murat önderman'dan da dinlenebilir bak*) dinlenebilecek bir şey belki.

    büyük resimde islam coğrafyasının dünyanın en pislik coğrafyalarından biri olmasını da yavaş yavaş insanlardan çok dinin kendi özelliğine atfetmeye başladım.

    öyle ya, düşünün her şeyi gören bilen bir tanrı'nın sizin yaptıklarınızı görmeyeceğini düşünerek halt yiyorsanız, ya o tanrı'ya inanmıyorsunuzdur ya da o tanrı'nın o kadar da omnipotent olduğuna inanmıyorsunuzdur. bu durumda siz bir takım inanç ritüellerini yapıyorsunuz ama bunu dinin sahibi olan allah için değil kendi kafanızdaki bir imge için yapıyorsunuzdur. ikinci seçenek de her zaman savunduğum türkiye'deki müslüman takımının çoğunluğunun putperest olduğu gerçeğine götürüyor beni.

    biz şeytanı umumhanede, meyhanede, barda, pavyonda aradık; meğer camide, kâbe'de, mescitteymiş.
  • türkiye'nin %80 'inin sözde müslüman olması %5 gerçek müslüman ve kalanların da diğer din mensubu olması.
  • müslüman olmadıkları kesin, ama başka bir sürü şey olabilirler.
  • %90 deist demem fakat, kesinlikle türkiye kültürüne uyarlanmış ve seküler yasalara yedirilmiş bir müslümanlık biçimi yaşıyorlar diyebilirim.
  • neden ki?
    kendi kafanızda, aslında hiç olmayan bir islam imajı yarattınız diye mi?
    gerçek islam bu demek çok mu zor?
hesabın var mı? giriş yap