ülker'in bayrak asan amcalı reklamı

• üç part şeklinde anca izleyebildiğim, aralarda mola verip sigara yaktığım, sonrasında yanıma kova ve kolonya alarak tamamlayabildiğim şey.
  
  hikaye anlatımı gibi başlayıp, iğrenç oyunculuklar ve diyaloglar ile devam eden, bir ara çok gereksiz bir yerde bayrak asan amcaya bağlanan, sonrasında gerçekten çok çirkin sözler ve çok çirkin bir ses ile şarkıyla devam eden sektörün geldiği noktayı kompozisyon gibi özetleyen bir çalışma olmuş. aşure gibi, menemen gibi bir şey.
  
  atın beni denizlere.
• ısrarlı bir şekilde ton dışında söylenen mutluluk şarkısına kadar bir miktar dayanabildim. bir de stüdyoya girip bu halde kaydetmişler abv :(
• şaka mı lan bu?
  her şey çok güzeldi ta ki bayrak asan amcanın donmuş halini görene kadar. adamı getirmediler fotoğraftan aldılar herhalde dedim ki hareket etti.(bunu dedirtmek için yapmış olamazsınız.) sonrası zaten felaketler silsilesi olmuş, esas oğlanın^* inanılmaz yapmacık hareketleri, arada yana bakarak şarkıyı söylemeye çalışması, sesler bilmemneler. yapma bunu yapmaaa...
• (bkz: bu ne mnk)
• petibör bisküvi öyle arkadaş geldiğinde konu-komşu geldiğinde çayın yanında verilecek bir şey değildir. petibör, evde yalnız kaldığında, canın tatlı bir şey çektiğinde fakat evde tatlı namına bir şey bulamadığında yediğin bir bisküvi türüdür.
  
  reklam namına olmamış, amca namına beğendiğim reklam.
• bayrak asan amcanın harcandığı reklamdır. çok kötü lan.
• sen ülkersin yahu, 3-5 lira daha fazla verip, daha güzel bir reklam çektirebilirsin. inanılmaz amatör, metnin orta okul skeçleri gibi yazıldığı reklamdır.
• bayrak asan amca doğallığıyla/samimiyetiyle popülaritesini hakettiğini göstermiştir. reklama gelince, tamam bu çocuklar heralde profesyonel oyuncu değil de, yönetmen hiç mi bir şeyler dememiş, şarkıyı başkası seslendiremiyor mu örneğin. neyse ben hala gülüyorum, çocukların da doğallıklarına sağlık.
• amcanın sonunda bu işten para kazanması adına sevindiğim reklam.
  
  not: reklam leş.
  
  edit: ne yalan söyleyeyim bu entry ile debeye girmeyi yeğlerdim.
• (bkz: başkası adına utanmak)