geceye bir şiir bırak
-
neyse ki yarın var
umutların en sevdiği gün.* -
hiçlik'te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalım
dört yanımız dizboyu insan
yağmurdan bile usanalım
yağmurla sevişirken
bende inanmaların çağı geçti
sende sanki ilkbahar
bizimkisi karşıtların birliği
böyle sevgili olunur herhal
nihilist bir otobiyografi
buldum iç cebime astım
ben de bir kelimeyim ölümün dağarcığında
türkiye benim yurdum
hiçlik'te buluşalım, öpüşürken göz kırpalım
başağrısı çekelim üç gün üç gece
yalnızlığın sularını bulandıralım
görünmesin bir şey geride
ben ki boynumda süpürgeler taşırım
ardımdan gelenler ırgalamaz
hiçlik'te buluşalım ve konuşmayalım
dünyaya çarpan yürek onmaz
hızla yaşadım genç ölmedim
bir koşuymuş yaşam geç anladım
otuzu geçiyorken saate baktım
ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz
beni kimseler sevmez...* -
gözlerin ipekyoludur ömrümün
akasya yüklü kervanlar geçer
çan sesleri arasında bir fener
yanar söner yanar söner yanar söner
gözlerin ipekyoludur ömrümün
kentin en kalabalık yerlerinde
dört nala koşan bir at gibi
çılgınlığa akan yalnızlığa ölüme
yazılmış şiirleri yeniden yazmak bütün
hayatı teğellemek yepyeni bir güne
ve sonra sökmek uzun uzun
gözlerin ipekyoludur ömrümün
yalnızlıktan gelir yalnızlıklara gider
düşülür her şeyin altına bir tarih
soluksuzum günlerdir geceler uzar
yaşamak dünyayı ödüllendirmektir artık
kendimi öldürdüğüm yerlerde beni kan tutar
başıma gelecekleri bile bile yürürüm
hilton oteli'nde hu çekerim huu…
işte hırkam ben de bir dervişim
asamı vestiyerde bırakmak zorunda kalırım
nescafeyi konyakla kardığım günler gecelerdir
bakarım gözlerine eğnim silkelenir
döktüğüm acılar yıllar kederlerdir
alnıma bir avuç tuz atılır düşünemem
konuşamam ağlayamam bağıramam
neden gece her gecenin ardından gelir
gözlerin ipekyoludur ömrümün
gözlerin tarihçesi yaşayıp öldüğümün
ıhlamur ağaçları altında bir saraybosna hatırası
sen ben ve deniz bir de rüzgârın örttüğü gençliğimiz
sen ben ve deniz. sen ben ve deniz..
(bkz: ahmet erhan) -
“bir zamanlar sizi de sevmiştik hatırlar mısınız
güzelsiniz demiştik gerçekten güzeldiniz
her gece ayla beraber çıkardınız gökyüzüne
gün olur güneşler doğardı aydınlığınızdan
gözlerinizin şavkı vururdu duvarlara
gün olur dağ rüzgarıyla gelirdiniz
insanı büyüleyen bir havanız vardı
güzelsiniz demiştik gerçekten güzeldiniz
tutunca avuçlarımızda eriyecek sanırdık elleriniz
öyle beyazdılar, inceydiler anlatılmaz
ya dudaklarınız yaban eriği kokulu
insanı deli divane eden dudaklarınız
hiç öpmemiştik ama bilirdik tadını öpmüşçesine
zekiydiniz aklımızdan geçenleri bilirdiniz
bir tanrı yüreğiyle severdik sizi
güzelsiniz demiştik gerçekten güzeldiniz
nereye gitsek sizi bulurduk karşımızda
yürüsek gölgemizdiniz uyusak düşümüzdünüz
kır çiçekleri açardı bastığınız yerde
iyot kokuları gelirdi uzak denizlerden
gözlerinize gemilerin biri gelir biri giderdi
yosun yeşili elbiseler giyerdiniz
bilseniz nasıl da yaraşırdı size
şimdi ne desek faydasız yoksunuz
bir karanlıktır bıraktınız arkanızda
yüzünüzü görmek mümkün değil artık
kulaklarımızda yalnız aksi kaldı gülüşlerinizin
hani yokluğunuz bu kadar uzun sürmeyecekti
hani giderken gelirim demiştiniz
vefasızlık bile yakıştı size
güzelsiniz demiştik gerçekten güzeldiniz”
ümit yaşar oğuzcan - güzeldiniz -
yara beni, yara beni
aşkın oku, yara beni
bıraksınlar yâra beni
atsın yardan yara beni
yara beni, yara beni
yaram yârimdir
yârim yaramdır
azığım zehir
bineğim gamdır
yaram yârimdir
yârim yaramdır
yaraydın gönül yaraydın
her yer karanlık, yâr aydın
hem ilaçtın hem yaraydın
sırrımı deşip yaraydın
yaraydın gönül yaraydın
yaram yârimdir
yârim yaramdır
azığım zehir
bineğim gamdır
yaram yârimdir
yârim yaramdır
/ömer lütfi mete -
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
koşar gibi yürüyüşün
karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatin
karanlık boşluklarında akıp giderken zaman
adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
ve sonra her zaman her ölümlüye
aynı şartlar altında kısmet olmayan
gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın
(bkz: atilla ilhan) -
ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım. “ ben hep sevinebilirdik diye düşünüyorum bu şiiri” https://youtu.be/yuvgypm4vss
-
-
"bir gece sabaha karşı en kilitli kapılarım açılacak,
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim.
ne sensiz kalırsam korkusu ne kitaplarda altını çizdiklerim...
ne alkol tutabilecek beni ne de ölüm telaşı.
bir gece sabaha karşı..."
(bkz: attila ilhan) -
...
anılarda görünür, düşlerde görünmez insan
düşlerde görünen anlamlardır
özelliklerdir bir de belli belirsiz.
ve
insansız anı yoktur. var mıdır?