geceye bir şiir bırak

• binlerce pazartesi geçti ömrümde
  hangisiydi o çıkaramıyorum
  bir kiraz yediğimi hatırlıyorum kurtluydu
  demek oldukça eski
  
  bir de saçma sapan şeyler
  bir kızın diz altını örneğin
  bir adamın çirkin sigara içişini
  
  nasıl yaşanıyor bu vesayetli dünyada
  hangi çılgınlar nasıl dayanıyor buna
  kimsenin soyunu sopunu bulmak görevim değil
  kendi öykümü düzenlemek yetiyor bana
  güzel bir öğle vakti
  eski güzel bir aksamı hatırlayarak
  sonra dopdolu şeyler
  damacanalar gibi
  içim kabarıyor
  
  sonu olsun diyorum
  neyin sonu ama
  hiç değilse bu taş basamakların
  
  turgut uyar
• " hiçlik'te bulaşalım sevgilim, oturup konuşalım
  dört yanımız dizboyu insan
  yağmurdan bile usanalım
  yağmurla sevişirken
  
  bende inanmaların çağı geçti
  sende sanki ilkbahar
  bizimkisi karşıtların birliği
  böyle sevgili olunur herhal
  
  nihilist bir otobiyografi
  buldum iç cebime astım
  ben de bir kelimeyim ölümün dağarcığında
  türkiye benim yurdum
  
  hiçlik'te buluşalım, öpüşürken göz kırpalım
  başağrısı çekelim üç gün üç gece
  yalnızlığın sularını bulandıralım
  görünmesin bir şey geride
  
  ben ki boynumda süpürgeler taşırım
  ardımdan gelenler ırgalamaz
  hiçlik'te buluşalım ve konuşmayalım
  dünyaya çarpan yürek onmaz
  
  hızla yaşadım genç ölmedim
  bir koşuymuş yaşam geç anladım
  otuzu geçiyorken saate baktım
  ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz
  
  beni kimseler sevmez... "
  
  (bkz: ahmet erhan) - (bkz: buluşma)
  link
• hiç kimse kendisiyle barışık değil.
  herkese kendini anlatıyorum,
  kime kendini anlatsam şaşırıyor.
  kendimi kime anlatacağım şaşırıyorum.
  hiç kimse ilkin kendisine alışık değil.
  
  özdemir asaf^*
• bayram edin
  
  coşkun ırmakları
  
  kurudu içimin
  
  bayram edin
  
  büktü boynunu
  
  su verdiğim
  
  gönülçiçeklerim
  
  aylakonur.blogspot.com
• şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
  taşınacak suyu göster, kırılacak odunu
  kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
  bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
  tütmesi gereken ocak nerde?
  
  elhamdülillah.
• ellerin vardı, sıcak ve masum.
  ellerin, hayal gibi, düş gibi...
  o zaman talihime yardı ellerin.
  beyaz bir gecede, iki kuş gibi,
  omzuma nasıl da konardı ellerin? ..
  hangi rüzgarlarda şimdi kimbilir?
  o değirmen altı, o zümrüt koru,
  ilk dörtlü yoncayı bulduğumuz yer,
  ya o çapkın çapkın kestanecikler! ...
  hani bir yerleri çimdiklenir hafifçe,
  kanardı ellerin!
  mendilimi sarardım üstüne,
  avcumda sahici bir hasta gibi
  incecik incecik yanardı ellerin!
  bazan kızar hırçınlaşırdı birden;
  ruhumu kaldırır, kaldırır boşlukta,
  oysa bilmez miyim atamazdı!
  geceler sonsuzdu, geceler derin;
  bir şeyler düşünür anlatamazdı
  kahrından kaskatı donardı ellerin!
  insan, soyununca hissediyor,
  gittikçe katılaştığını yerin! ..
  tanıdık bir film geçiyordu gözlerimden,
  gel gör ki, en güzel yerinde,
  ansızın kopardı ellerin!
  sonra, dört yabancı el,
  dört yorgun omuz,
  mezat kapısında bir kuşluk vakti,
  çekince ipini mesafelerin;
  ayak uçlarıma yığıldı sonsuz! ..
  bir tünel gerindi sefil, kapkara!
  bir yokluk hıçkıra hıçkıra güldü!
  büyüdü göz çukurları kırık heykellerin!
  böyle bilmediğim uzak yollara,
  beni bırakmasa ne vardı ellerin!
  romanımız, ne kadar güzel başlamıştı,
  ve işte böyle sonu! ..
  şimdi, ışıklar sığ,
  gölgeler derin...
  mor sarmaşıklarla örtük balkonu,
  kafur kokusundan, od ağacından,
  dört arşın geceye sardı ellerin?
  
  (bkz: bekir sıtkı erdoğan)
• iyice görüyorum artık düzeni.
  orada, bir avuç insan oturuyor yukarıda,
  aşağıda da birçok kişi.
  ve bağırıyor yukardakiler aşağıya:
  "çıkın buraya gelin ki,
  hepimiz olalım yukarıda."
  ama iyice gözlediğinde görüyorsun,
  neyin saklı olduğunu
  yukardakilerle, aşağıdakiler arasında.
  bir yol gibi gözüküyor ilk bakışta.
  yol değil ama.
  bir tahta bu.
  ve şimdi görüyorsun açıkça;
  bu bir tahterevalli tahtası.
  bütün düzen bir tahterevalli aslında.
  iki ucu birbirine bağımlı.
  yukardakiler durabiliyorlar orada,
  sırf ötekiler durduğundan aşağıda
  
  ve ancak;
  aşağıdakiler, aşağıda oturduğu sürece
  kalabilirler orada.
  yukarıda olamazlar çünkü,
  ötekiler yerlerini bırakıp çıksalar yukarı.
  bu yüzden isterler ki;
  aşağıdakiler sonsuza dek
  hep orada kalsınlar.
  çıkmasınlar yukarı.
  bir de, aşağıda daha çok insan olmalı yukardakilerden.
  yoksa durmaz tahterevalli.
  tahterevalli.
  evet, bütün düzen bir tahterevalli.
  
  - bertolt brecht
• ..
  sanırım
  eylemsizlik korkusu
  acının dağlayışından üstün; ölüm ise
  havlayan köpek.
• ...
  
  büyük konuşanlar
  alınlarında eğri olmayanlar
  yalnız yükseği görenler
  herkesin ortasında yürüyenler
  bütün ışıkları yananlar
  sesi menevişsizler
  güzü küçümseyenler
  gözyaşına arkasını dönenler
  kendini mutluluk bilenler
  sessizlikten korkanlar
  yalnız eşyalarına gülümseyenler
  öyküsünde öteki olmayanlar
  kederle kirlenenler
  aynası buğusuzlar
  kışa yolu düşmeyenler
  kalbi ölüm mühürlüler
  penceresi dışa açılmayanlar
  aşktan utananlar
  güzelliği kimsesizler
  dili şiddet olanlar
  gövdesi sözünden önce gelenler
  dünyaya dokunmayanlar
  unutanlar, unutanlar
  ey tek heceli darlık
  
  o mevsimim ki herkesten yapılmış
  üç noktayla biten bir cümleyim artık..
  
  (bkz: şükrü erbaş)
• bilmeden daha da çok kaybetmişim seni,
  kendimden bile saklamayı başarmışım.
  sen her gün benden daha da uzaklaşırken,
  kolayca bitebileceğine inanmışım.
  
  sen yokken daha da çok sevmişim seni,
  kendimi bile kandırmayı başarmışım.
  köklerin daha da derinlere ilerlerken,
  tamamıyla unuttuğumu sanmışım...