çirkin olmak

• insanların güzellik ve çirkinlik skalasının hiç mi ortası yok merak ediyorum.
  
  bence çirkin olmak epeyce zor. ciddi ciddi zor. ha, güzelliğin dereceleri var ve herkes "tanrı/tanıça kadar güzel" olmayabilir (tanrı ve tanrıçaların bir güzellik ölçütü olarak dilde var olması apayrı mesele zaten) ama bu onları otomatikman "çirkin" yapmaz.
  
  gerçekten çirkin olabilmeniz için, fiziksel özelliklerden daha fazlasıa ihtiyacınız var. sevdiklerinizi düşünün şimdi, en yakın arkadaşınız, anneniz, çocuğunuz, sevgiliniz... aralarında "çirkin" diyebildiğiniz kimse var mı? niye anneniz sizi hiç "çirkin" bulamaz hiç düşündünüz mü? çünkü sevdiğiniz insanları "çirkin" bulamazsınız, belki güzel olmadıklarının farkındasınızdır, ama çirkin de değillerdir.
  
  nice arkadaşım vardır, ilk tanıdığım zamanlarda herhangi bir güzellik atfetmemişken, tanıyıp sevdikçe "güzel kız yau, güzel adam yau" dediğim... biriyle vakit geçirdikçe, hele ki sevdiğiniz bir dostunuz olma yolunda ilerliyorsa, ruhsal olduğu kadar fiziksel güzelliklerini de keşfedersiniz. birinin kaşı gözü, birinin boyu posu, birinin kas yapısı, birinin saçları güzeldir... giderek uyuz olduğunuz kişiler için de aynı durum geçerlidir, onların da fiziksel çirkinliklerini keşfederseniz zamanla, yüzü güzel gözüken kızın gepgeniş basenlerinin ne kadar "çirkin" olduğunu "keşfedersiniz" ya da o herifin burnunun siyah noktalarla dolu olduğunu "fark edersiniz"... bunları görmenizi veya görmemenizi sağlayan, aslında çoğunlukla o kişi hakkında düşündüklerinizdir.
  
  ben "x güzel mi?" diye sormak için genelde yanlış kişiyimdir. kolay kolay çirkin bulmam kimseyi, gözüme çok da çirkin gelmez insanlar, "normal işte" der geçerim. benim birine "çirkin" diyebilmem için, tabir-i caizse bir attention whore, bir yavşağın önde gideni, bir omurgasız filan olması lazım ki, gözüme çirkin gelsin. öyleleri için, fiziksel özelliklerinden azade olarak, her yüzlerine baktığımda bir tiksinme geliyor "tööbe tööbe bu nası surat lan, şunun sıfatına bak, püüü" diyorum içimden. o kız güzel olsa bile gözüme bok böceği gibi gözüküyor, o adam (hele bir de zaten matah bir görünüşü yoksa) hepten bakılması bile tahammül edilemez bir şeye dönüşüyor. gözlerimi kaçırıyorum. ama işte bu hissi, asla ve asla düzgün insanlar için hissetmiyorum.
  
  aslında dünya üstündeki çoğu insan duygularına göre düşünüyor, etkileniyor. o yüzden bunun iki çıktısı var: 1- düzgün biri oldukça "çirkin" olmak/bulunmak kadar kolay değil. 2- insanlarla ilgili hiçbir şey düşünmeden herkesi "ııığğ çirkııınnn" diye etiketleyenler zaten "düzgün" kişiler değil, yani onlar hakikî çirkinler. o yüzden sallanmasalar da olur.
  
  kendinize eziyet etmeyi bırakın. tamam, hepimiz dünyanın sekizinci harikası olmayabiliriz, ama inanın çoğunuz sandığınız kadar çirkin değilsiniz.