ayruk

• başka, farklı, gayrı, artık anlamına gelen türkçe kelime. yunus'un, karacaoğlan'ın şiirlerinde çokça rastlanır:
  
  ben bir acep ile geldim kimse halim bilmez benim
  ben söylerem ben dinlerem kimse dilim bilmez benim
  benim dilim kuş dilidir benin ilim dost ilidir
  ben bülbülem dost gülümdür bilin gülüm solmaz benim
  
  ol dost bana gelsin demiş sundum kadeh alsın demiş
  aldım kadeh içtim şarap ayruk gönlüm ölmez benim
  ne tür'üm var ne durağım hiç yerde yoktur kararım
  hakk'a münacaat etmeye belli yerim olmaz benim
  
  sor durduğum yeri bana gelirsen gösteren sana
  bir zerrece hak'tan ayrı gözüm nesne görmez benim
  tur dağında bir tecelli gör musi'ye neler kıldı
  yunus eydur hak katında sözüm geri kalmaz benim
• osmanlıcada yerini gayri ve onun çoğulu ağyara bırakmış olan öz türkçe kelime.
  (bkz: dört kitabın manası)
• kim ayruktur, kim değildir, bilinmez. kafamız karışık.
  
  "sen sana ne sanırsan ayruğa da onu san" çok net ama. pürüzsüz.
• ayrı, ayrık.
  
  "tenriden her bir kişi bahşiş bulur
  haslarun bahşişi ayruksı olur." sultan veled
  
  (bkz: rebabname/@ibisile)
• öteki, ağyar, harici, outsiders.