byron mutsuzluğu

• adını lord byron'dan almış mutsuzluk tipidir... "akıllı bireylerin; geçmişi ve şimdiyi öğrenip; gidişatı anlamaları ve artık dünyada yaşamaya değer hiçbir şey kalmadığının kanısına varmaları" şeklindeki mutsuzluktur. buna inanan bireyler genelde mutsuzlukta içten içe bir üstünlük görürler ve entelekt bir gösterge olarak cümlelerinden eksik etmezler. bir başka ifadeyle; "evreni anlamaya çalışırken, acı duyulan noktaya ulaşmak" da denebilir
• eyvah eyvah... simdi birisi akilli birinin mutsuzlugu dedi ya, artik butun sozluk kendini byron mutsuzu ilan edecek.
• bertrand russell‘ın mutlu olma sanatı adlı kitabında ele aldığı bir mutsuzluk türü.
• ‘’ve akıllılık nedir, delilik ve çılgınlık nedir bilmek için yanıp tutuştum; anladım ki bu bile ruh tedirginliği.’’
  ‘’çünkü çok bilenin çok derdi olur ve bilgisini artıranın üzüntüsü de artar.’’
  
  aklı onu tedirgin ettiğinden, aklından kurtulmak için çok çaba harcar.
  
  ‘’gönlüme dedim ki, haydi bakalım biraz da neşelenelim, zevkin tadına varalım. ve gördüm ki, o da boş.’’
  
  ama akıl hep başındadır.
  
  ‘’sonra gönlümden dedim ki,budalanın başına gelen benim de başıma geldi, öyleyse neden budaladan daha akıllıyım? sonra gönlümden dedim ki, bu da boş.
  bu nedenle hayattan nefret ettim, çünkü güneş altında yapılan her iş bana üzüntü veriyor, çünkü hepsi boş ve can sıkıntısı.’’
  
  (bkz: bertrand russell)