çeşitliliği kutlamak ^*

• (bkz: kültür vasıtasıyla ulaşmak ve çeşitliliği kutlamak)
• içi yeterince doldurulmamis bir deyis çesitliligi kutlamak, iyi niyetlerle söylendigini anlasam da bu heterojenligin içinde insana batan seylerin de olacagini seziyorum sanki. abdurrahman dilipak ve toktamis ates bir arada mutlu mesut yürüyorlar bunu yazarken beynimin kösesinde. mutlular mi gerçekten çesitligi kutlamaktan ve ne kadar kutlayabilecekler bilemiyorum.
  karsi uçlarin bir arada bulunmasi ve çatismamasi güzel bir sey gibi geliyor ama çesitliligi kutlamak diyenler zaten karsi uçlarin birbiri üzerinden kendi kimliklerini kurduklarini, bu ying yengin içinde hiçbir tarafin tamamen siyah ve mutlak beyaz olmadigini dahasi bu renklerin aslinda bizim tahayyül ettigimiz renk degil, yaratilmis bir imaj olabilecegini de düsünüyorlar mi diye sormadan edemiyorum. mutlak kutuplar yoksa çesitliligin niteligi degismiyor mu biraz, soruyorum, bilmiyorum. bu iç hesaplasma sürer gider ama neyi kutluyorum ve niye kutluyorum bilmek istiyorum.
  yanlis anlasilmasin diye ekliyorum, bu ötekini öldür demek degil ötekinden farkin ne diye sormaktir.
• kutlamaya takılmadan edemiyor insan. çesit, varlıgı suren bir şey ise, dogumu, baslangıcı, onay gormesi, ilani gibi donum anlarında, böyle bir deger var edildigi ve korunmak gerektigi icin sevinç ile karışık bilinç tazelemek cok yerinde olmalı. kutlama bu.
  "celebrating diversity" çevirisi yapılmak icin ise, herhalde, "çeşitliligin övulmesi" daha yakışık alir. yerden göge dogrudur çunku. çesit ile gonenilir, teklik ile yerinilir. en guzel çesitlilik de, paylaşilan buyuk çerçevede cereyan eden olsa gerektir. her çeşidin kendini yalittigi hucresinde yaşamaya kalkişmasi, tuz öbegini salatanin bir yerine, zeytinyagını öte yana, koca bir mersin limonunun suyunu da yan masada bulundurmaya benzer. ayrıca her çesidin kendini her ortamda otomatik yaşar sanmasi safdillikdir. her taş yerinde agırsa, her kırın da kendi menekşe çesitliligi kendinedir. sök onu ve taşi bakalim, sıkı mı öte kırda yaşaması?
• bir aralar, irkcilik karsiti amerikalilarin arabalarina yapistirdiklari 'celebrate diversity' bumpersticker'i^* ile dile gelmis, toplumun her anlamda heteronjenligine ovgu sunumudur. ortalama amerikalinin derdini ya da kimligini, arabasinin muhtelif koselerine yapistirdigi cikartmalarla karayollarinda fink atarak gostermesi, 'bumpersticker culture' olarak adlandirilip cesitli arastirmalara konu olmustur. bunun yurdumuzdaki orneklerinin cok daha yaratici/esprili oldugunu dusunurken, konuyu dagittigimi farkeder susarim.