danacı

• çukur çeylen'de bir aile lakabı^*. tek tek bireyleri dana ali, danacı abdullahı, danacı yusuf biçiminde anılır, aile kastedildiğinde ise genellikle danacılar denir. aşağıya bunlardan danacı yusuf'la ilgili bir anekdot aldım:
  
  zamanında anamla kaşlının münever arasında bir şifreli konuşma düzeni varmış. anam evde serbestse ve güzel bir yemek pişirmişse çağrı niyetine radyoyu son ses açarmış. münever hazırlamışsa, "oğlaklar ekine doldu, sen ne canına duruyon!!" diye bas edermiş ünnemeyi^*. anam hemen parolayı kapar, soluğu kaşlıların evinde alırmış.
  
  danacı yusuf bunun farkına varmış. başmuar'da^* gördüğünde, "bu iki karıya akıl erdiremedim. biri radyoyu açıyor, biri oğlak diye ünneyor. bunlar kesin yemeye buluşuyorlar. ben ondört kız götürdüm^* (kız kaçırılmasına yardım-yaverlik ettim). hırsızlığın paşasını ben yaptım. hovardalığın da en iyisini bilirim. bunlar pilon çevirmede beni geçti be! haksızsam yusuf adımı aldırırım."
  
  (bkz: mısır ekmeği/@ibisile), evvel de var