• hani mortifera'nin cok da guzel anlattigi senenin yaza zayiflayarak girme konulu ilk haberi vardir ya, turk gazeteciliginde sayfayi doldurma amacli numaralardan. iste "harvard'da bir turk genci" veya bunun ust modelleri "amerika'daki turk ogrencinin basarisi", amerikali turk doktorun basarisi, turk muhendisin basarisi haberleri de bu sekilde ama cok da mevsimsel bir duzen gostermeden karsimiza cikiverir gazetelerde. bir sure hayatimi karartmis bu haberlerin ic yuzunu ogrendigimde "vay bee!" demis, once sasirmis, sonra da sasirdigima sasirmistim. her seyi anladigim (yani jetonlarin dustugu) zaman zaten is isten gecmisti. su saatten sonra "basima gelenler eger bilseniz cok uzulurdunuz aglardiniz siz" diye aglak aglak sarki soyleyen kucuk kiz misali sozluge icimi dokmekten baska bir sey gelmez elimden.

    baslik "harvard'da bir turk genci" olur bu haberlerde, ya da "harvard turk kizini havada kapti". okuruz, hayran oluruz, "vay anasini, analar ne evlatlar yetistiriyor!" deriz, ozeniriz. nedense cogunlukla genc kizlar olan bu yavrucaklar liselerinde ustun basarilara imza atmislar, okul disi aktiviteleri ile bambaska alanlarda bambaska basarilar elde etmislerdir. ne bileyim, bizler okul disinda kitap okurken onlar bunun ustune bir de kitap yazmislardir; bizler universite sinavlarina hazirlanirken onlar uluslararasi bilmemne yarismasinda derece elde etmislerdir. ve bu ustun basarilari harvard'in gozunden kacmamistir, comert burslarla kucak acmislardir gencimize (bu liseden sonra lisans icin veya universiteden sonra yuksek lisans icin olabilir). gencle yapilan gorusmeden bir iki cumle de serpistirilir habere: "yale, mit ve harvard'dan tam burslu kabul alan x harvard'i tercih etti. bidibidi konusu uzerine calismayi dusundugunu belirten x programi tamamladiktan sonra turkiye'ye donmek istedigini belirtti. x washington universitesi mezunu abisi ile satranc oynamaktan ve hegel diyalektigi uzerine sohbet etmekten buyuk zevk aliyor." etkilenmemek mumkun mu?

    boyle haberlerden en bir etkilenen kisi de babamdi. lisedeyken bana "sen lisede ingilizce ogretmeni ol, ogretmenlik iyidir" seklinde mesleki bir hedef koymus biriyken daha sonralar nedense gaza gelip beklentilerini yukseltti. beklentilerin yukselmesiyle bu "harvard da turk genci" haberleri kabusum olmaya basladi. ne zaman bu haberlerden bir numune gorse gazeteyi onume getirip "bak, gor iste!" diye gozume sokmaya basladi. benim de elbet kendim icin belirledigim hedeflerim, gelecegime dair hayallerim vardi, agir aksak gerceklestirmeye calisiyordum kendi capimda. ama kimseyle kahvalti masasinda hegel tartismisligim, abimle dogaya cikip kuslarin ciftlesme davranislarini gozlemleyip teori uretmisligim yoktu. kendi capimda becerebildiklerim gazeteye haber olmama yetmiyor, yetemiyordu. oysa babam benden becerebildiklerimi degil harvard'in havada kaptigi turk kizi haberinin sujesi olmami bekliyordu. ingilizce ogretmeni olmamin beklendigi gunleri ozluyor, her harvard haberiyle gururum kiriliyordu. harvard'i israrla harward diye yazan lanet olasica gazete haberleri yuzunden...

    sonraki yillarda her cesit amerikan universitesinde o kadar cok turkle karsilasmisim ki "amerika'daki turk ogrenci" artik kaniksadigim bir sey olmus, ama hala da merak ediyorum niye yapiyorlar bu haberleri yahu? yani bunca ogrenci var amerikan universitelerinde, harvard'i, stanford'u, mit'si, en iyileri de dahil. pek cogu da burslu ve de basarili. hepsini haber yapmaya kalksan 5 yillik tefrika olur. onca insan icinden nicin bu zatlari secip turunun tek ornegiymis gibi haber yapiyorlar? bir suna vidinli nasil olunur mesela (bu baglamda (bkz: suna vidinli/@cheja)? bu gozume sokulan haberlerin hikmeti nedir? yillar sonra harvard olmasa da guzide bir amerikan universitesi ortaminda gazetelere haber olmayi on kez hak eden turk arkadaslarla muhabbet ederken ogrendim hikmetini.

    meger olay pr (yani reklam) meraklisi okullar ve annelermis. ogrencisi harvard'a kabul alan okul, cocugu yale'den burs alan hirs dozaji legal duzeyin ustunde seyreden anne aciyor gazetedeki bir tanidiga telefon, sonra gelsin roportajlar, gitsin fotograflar. ve ertesi gun elinizdeki gazetede, voila! harvard'da bir turk genci haberi. arkadaslardan biri universitesinin pesine taktigi gazetecileri nasil atlatmaya calistigini anlatti, bir digeri de bir arkadasinin annesinin nasil gazeteyi arayip kizini haber ettirdigini. ah baba ah, her seferinde gazeteyi onume getirip gozume sokacagina telefona sarilsaydin hevesin kursaginda kalmazdi, suc sendeymis bende degil.

    artik cok gec tabii. harvard'daki turk gencleri mezun oldu cunku. babam artik tv'ye telefonla baglanip analiz yapan akademisyenleri gosteriyor "bak, gor iste!" diye. anlatamiyorum ersatz yuppie akademisyen olmak istemedigimi, cok mutsuzum.
hesabın var mı? giriş yap