• hiçbir sorun olmadığı için mutlu olamıyordur. hayatın tekdüzeliğinden sıkılmıştır, kafasını meşgul edecek bir şey yoktur, bu da canını sıkar.
  • önceki yaşadıklarından olsa gerek mutluluktan korkuyordur. zira zirveyi görüp 'e daha da mutlu olamam herhalde' denen her an sonrasında dibi görmüş birinin durumu.
  • sebebi belli olan mutsuzluktur.

    ne yazık ki hayatında en ufak bir şeye tutku beslemiyordur.

    hatta bir fishbone diyagramı yardımıyla kök nedene inecek olursak neden çok açık ;aşk sızlık.

    (bkz: a bu benim)
  • çünkü sorunsuzluk da bir dengesizlik halidir. batmayan güneş, takmayan insan mı olur; azıcık dert yiğidin kamçısıdır.
  • sadece mutlu olmamaksa bir sıkıntı yok derim. nötralize olmuş bir zihin kadar öğrenmeye açık başka bir şey yoktur çünkü. yok bir aksilik söz konusu ise eğer, stres, acı hissi gibi mesela, burada kişinin mutsuzluğunun sebebini öngörebilecek, araştırabilecek bir "şey"in varlığını hissetmesi, -en azından hissetmesi- mutsuzluğun giderilmesine yönelik iyi bir başlangıç olacaktır.

    her zaman en az bir sebep vardır. dünyanın kaderi bu zaten, her şey sebep-sonuç ilişkisi içerisinde cereyan ediyor. o halde çözülmesi gereken birinci esas problem, bir problemin olmadığı fikrini akıldan çıkarmak olacaktır.

    insan bazen etrafında neler olup bittiğini göremez. bunun sebeplerinden en hafifi, kişinin otomatik davranışlar sergiliyor olmasıdır. bir içe bakış hareketi, yeterli gözlem ve kişisel ihtayçların mantık ilkeleriyle belirlenmesi, mutsuzluğu, dolayısıyla kişinin kendine olan güvensizliğini ortadan kaldıracaktır. evet.
  • imkansız. kesin bir sorun vardır.
  • hiçbir sorunu olmadığını sanan insanın sorunudur. halbuki doğasından uzaklaşıp adeta bir makina gibi yaşadığının ve her duygunun neredeyse sahtesini yaşadığının farkında değildir.
  • (bkz: nankör)
  • 'mutsuzluk kendine düşkünlüğün varacağı son noktadır' diyor tom robbins. ..bilmem anlatabilmiş mi?
hesabın var mı? giriş yap