• (bkz: stray dogs)
    tsai ming-liang

    izleyicisini aptal, mal, öküz yerine koyan bir film. durağan hatta sabit, her biri iki ila beş (yedi dakika bile var) dakika süren tek planlar var. bu işlere heyecan duyan genç festival izleyicisine okutmalık.

    buradakiler, tarkovski, angelopoulos, nbc, bela tarr tarzı bir plan sekans değil. onlar gerçek zaman hissi ve algısı yaratmak isterken gerçekte olanı aktarmak derdindeler. bir insan o mesafeyi kaç dakikada yürürse filmde de o kadar yürüyebiliyor.
    bunda hiçbir sakınca yok.

    peki bu ming liang kurnazı ne yapıyor? zaten realitede dahi bir insanın sabrını zorlayacak, ancak bir pantomimciden, vahe kılıçarslan'dan beklenebilecek performansı almış karakterine rol olarak biçmiş. ama bunu absürt ve deneysel bir senaryoyla da yapmamış. sanki gerçekte olan da buymuş gibi bir kılıfla yutturmak istemiş.

    "sıkıldım dersem öküz derler" korkusuyla filmi izleyen festival ergeni "sinemada aykırı bir dil" diye bunu yorumluyor, inanmayın.
    vallahi vaktinize acıyın. kitap okuyun o sürede.
hesabın var mı? giriş yap