kfar kama

• 7'den 70'e herkesin cerkesce konustuğu köydür.
• http://www.facebook.com/…o/video.php?v=408382408800
  
  video sıçmış beyler. bulursam yenisi koycam inşallah. entry'nin selameti bakımından tanım mahiyetinde şeyedeyim: anaokulunda çocuklar adıgece dersinde temalı bir video idi. adıgece konuşan çocukların yaşadığı yerleşim birimi falan.
• çölde bir vaha. adiğabze için dünya bir çöl ise kfar kama bir vaha. dilinim yetersizliği yuzunden soklarını, vunekoşları utana sıkıla dolaştım. müstakil evleri, bir tatil sitesini andıran cevre düzenlemesi ve adiğağe üzerine inşa edilmiş sosyal hayatı ile dünyanın en mutlu çerkeslerinin yaşadığı yer olabilir. içersinde bir de müze var; circassian heritage center. rehber eşliğinde çerkes olmayan turistler geziyor. çerkese için rehbere gerek yok. sokak isimleri adiğebze. nathuay, psı, haceş, nalçık, oşhamaf vs. türkiyeden göçüp yerleşenler var, (iyi fikir). içersinde küçük üretim merkezleri mevcut. herkes çevredeki yerleşim npktalarında; hayfada filan çalışsa da akşam koye dönüyor: dışarda yapamazlar, oturamazlarmış. velhasıl worepsow adigexer; kendinizi bu denli koruyabildiğiniz için.
• herkesin birbirine bir şekilde hısım akraba olduğu, insanların dillerini rahatça konuşabildiği, kültürlerini sorunsuzca yaşatabildiği, sokak isimlerinin dahi adigece yazıldığı, iki katlı akdeniz evleri ve 150 senedir korunan tarihsel dokusuyla bereketli hilal üstünde bir vaha. israil, kültürünü korumak isteyen bu insanların başına gelmiş en güzel şey. diğer diasporalara bakıldığında bırakın dilini konuşmayı, kültürünü yaşatabilen sayısı birkaç bin ile ifade edilirken, kfar kama'da ve rehaniya'da tam anlamıyla cenneti bulmuş bu insanlar. golan tepeleri'nin bölünmesinden sonra suriye tarafında kalan çerkes köylerinin şimdiki durumu ile israil tarafında kalmış çerkes köylerinin durumunu karşılaştırmak dahi yeterlidir bunu anlamak için. en son beer ajam'daki setenay heykelinin başını kesiyordu suriyeliler.
  
  onlar da israil'deki durumlarının ne kadar iyi olduğunu biliyorlar. bu sebeple kendilerini israilli olarak tanımlıyorlar. kimse, kendilerini zorla "yahudi" olarak tanımlamaya zorlamamış. adige kimliklerini her zaman, her yerde koruyabilmişler. mikrotoplum olarak kendilerini kabul etmiş bir toplum içinde yer edinmişler. daha ne isteyebilirler?
  
  yaşadıkları coğrafyada pompalanan gudubet turko-arap politikaları sonucu asimile olmaktan şuur kaybına uğramış, ayda bir haluj yediği için "ben de çerkesim ama türküm" alt metinli gerizekalı ötesi demeçlerle kendisini "daha iyi çerkes" sanan kişilerin, israil'de mutlu mesut yaşayan şu insanlara ne hakaretler ettiğini gördüm.
  "kim daha iyi çerkes"çilik oynamadan önce, araplaşmaktan beynini iç anadolu'nun çorak topraklarına akıtmış bu kişilere haynap nedir onu hatırlatayım; sonrasında da tek bir faktöre baksınlar lütfen: türkiye'de, genç yaştaki adigeler, çeçenler ve abhazlar içinde (osmanlı ekolünden gidip kısaca çerkes diyelim biz) dil bilen, yetişmiş insan sayısı toplam çerkes nüfusunun kaçıdır? bu oran israil'de neredeyse tamımına yaklaşmakta da.
  çocuğuna dil öğretemeyen ebeveyn khabzeye göre suçludur ve ne çok ayıplanır, hadi bunu bir kenara bırakayım, ama çocuğuna dil öğretemeyen adam gelmiş burada anavatandakilere taş çıkaracak kadar dilini, kültürünü iyi bilen milleti yahudilere çalışmakla suçluyor. ne saçma insanlarsınız, bir bilseniz!
  
  2019 editi: golan tepeleri gene gündemdeyken hazır, bir bakın iki ülke arasındaki köylerin farklarına. mutluluklarını, yaşamlarını, düğünlerini, eğitim seviyelerini, her şeylerini kıyaslayabilirsiniz. suriyeli çerkeslerin sararmış benizlerini, sıtma tutmuş gibi kıvranışlarını göreceksiniz.