lure of the temptress

• her ne kadar dagitimcisi virgin studios olsa da oyunun asil yaratici ekibi revolution software dir.
• ratpouch adli dangalak npc karakteri de barindiran oyun. guya yalnizlik hissi ortadan kalksin diye yanimiza zoraki verilmis bu premature kod yigini aslinda tamamiyla islevsiz ve gereksizdir, insani deli eder. beneath a steel sky daki robot joey bile bu zibididen yuz kat daha yararlidir. oyun basinda zorunlu olarak zindandaki iskenceden kurtardigimiz bu zihniyetsiz zihniyet oyun boyunca ayak bagi olur. oyunun genel yapisi da buna iyice katkida bulunur. mesela yeni bir ekrana gectiniz veya kapali bir mekana girdiniz, bu angut da sizi surekli takip ettigi icin otomatik olarak kenara cekilme islemi yapar oynattigimiz karakter, ve bazen bu ardarda 5-10 defa olur dinden imandan cikarir. dahasi diger insanlarla konusmaya calisir ve oyunu iyice batirir, sirf on dakika bu hayvancocugunu bekledigimi bilirim.
  
  ben oyunun ilk basinda bu ratpouch denen okuzevladini kurtaracagima iskence edip oldureyim dedim ama o da ise yaramadi. daha sonra bir cozum buldum ki leziz mi leziz, size de anlatayim da bu essoglusundan kurtulun. ratpouch denen ezigi cagirip komut verin, "kiliseye git kapiyi ac, iceri gir, rahiplerle konus" seklinde olsun bu komut. normalde verdiginiz komutlari yerine getirmeye calisip hemen yaniniza geri donuyor ama kilisedeki rahipler kimseyi iceri almamak uzere programlandigindan ratpouch domuzu disarida kaliyor ve devamli kapiyi calip iceri girmeye calisiyor. biz de bu ayiogluayidan kurtuluyoruz oyun boyunca.
  
  neyse cok dellendim kusura bakma revolution software, ratpouch talihsizligi disinda guzel oyun aslinda, cansever skorl larla yasadiklarimiz ve sehrin genel canli hali her oynadigimda amiga zamanlarina goturuyor beni. oyunda sikismak da mumkun diger npc lerin dangalakligindan, mesela isini yaptigimiz sahtekari sonradan tekrar bulmak gerekiyor ama sehrin altini ustune getirmemize ragmen bulamadigimiz zamanlar oluyor. 4 saat (normal dunya saati) bu lavugu bekledigimi bilirim.
  
  oyunun sonu ayri guzeldir, iyiden iyiye isindigimiz diermot (biz oluyoruz bu, hani mouse ile durtunce ekranda giden sey varya, aha iste onun adi diermot) ve cicekci silligin hikayesi dokunakli bicimde biter.
  
  daha sonralari bile cogu adventure oyununda olmayan "oynayandan bagimsiz canli sehir" tarzini yalan yanlis da olsa teknik imkanlar cercevesinde bir sekilde adapte edebildigi icin kutlamak gerekir revolution i. severim yani, ama ratpouch allah senin belani versin.