mezarımdan yazıyorum ^*

• machado de assisin onu ilk kemiren kurtcuga ithaf ettigi kitabi.
• sontag'ın "assis latin amerika'nın şimdiye dek çıkardığı en büyük yazar.." buyurmasıyla süslenen kapağının ardında, tam bir okuma keyfi sunan harikulade roman. biraz sarsak, çokça kibirli braz cubas'ın, fıçısından "gölge etme başka ihsan istemez" arz eder havasıyla kaleme aldığı bu ters yüz hayat hikayesi, ilk bakışta çaresiz gelen şu cümleyle özetlenebilir:
  
  "ve ben, kendi odamda, kendi kitaplarımın yakınında, kendi sandalyeme oturmuş, kendi arazime bakıyor, kendi kuşlarımın şakımalarını dinliyor, kendi güneşimin ışıklarıyla aydınlanıyorken benim olmayan diğer sandalyeye duyduğum özlem ne kadar istesem de bitmiyordu."
  
  lakin, şimdi keyif kaçırmamak için açık etmeyeceğim olay örgüsü; cubas'ın hayatın karşısında takındığı tavrı ve kibirli isyanının sahteliğini, tesadüfün cazibesiyle taçlandırırken dahi, bu küçük detayın daha da büyüttüğü yazarı dünyaya armağan etmiş oluyor. dürrenmatt'ın tabir ettiği, insanın "kendine duyduğu savsaklayıcı güven"i üzerine yazılmış bu zeki, çevik ve ikiyüzlü ölüm hikayesi, assis'i türkiye'nin edebiyat sahnesine armağan etmiş oluyor.
  (okumanızın bitimi ardından üzülmeyiniz zira assis'in dahi gözlerinden bakılarak yaşanan keyifli macera -kelimenin tam anlamıyla- türkçe'de filozof köpek'le devam ediyor.)
• maço dö aziz bu kitabıyla ithaf'ta son noktayı koymuştur. şampiyon belli, ikinci kim? lanet olsun sana maço, o cümle benim olmalıydı. helal sana aziz, helal.
  
  "etimi kemiren ilk kurda ithaf ediyorum".
• zaman, geçmekte olan dakikayla değil, gelecek olan dakikayla ilgilenir. yeni başlayan dakika güçlüdür, neşelidir, bağrında ebediyeti taşıdığını sanır; ama getirdiği tek şey ölümdür ve o da kendinden öcekiler gibi yok olur gider. machado de assis
• güzel bir girişi olan fena olmayan bir hikaye. giriş gerçekten tatmin edici fakat sonrası o kadar da iyi değil. bu kitap yerine aynı yayın evinden başka bir şeyler okuyabilirsiniz. fakat okumaya başlayınca ve kadınlarla diyalogları cubas'ın, sizi eğlendirir.
• bras cubas'ın ölüm sonrası hatıraları (yani mezarımdan yazıyorum) tam da yağmur yağarken ounacak bir kitap diyor manguel. ve şöyle devam ediyor:
  kaderleri geçmiş ve gelecek kuşakların kaderlerine bağlı yunan tragedya kahramanlarının aksine, bras cubas'ın hazin öyküsü, onu anlatışıyla biter. kitabın son satırı "talihsizliğimizin kalıtını başka herhangi bir yaratığa bağışlamadım."
• "...üstün insanları ve delileri yaratan sabit fikirdeydi." gibi ilginç bir cümle geçen hoş kitap.
• 'biz zaman öldürürüz. zaman bizi gömer.'
• (bkz: yeraltından notlar)
• hayalperest olarak mı öldün ?