sayılmamış sevgili

• bir heinrich böll eseri..
  
  "bacaklarımı yamayıp yapıştırdılar ve bana oturduğum yerde görebileceğim bir
  iş verdiler: yeni köprü'nün üzerinden gelip geçen yayaları saymak.
  başarılarını sayılarda görüp sevinsinler, birkaç anlamsız rakama bakıp
  zevkle kendilerinden geçsinler diye ben, bütün gün, sabahtan akşama kadar
  sayı sayıyorum; ağzım bir taksimetre gibi durmadan, sessizce işliyor; sayı
  üzerine sayı katıyor ve akşam olunca, zaferlerini tek bir sayı ile
  kendilerine sunuyorum. vardiyanın sonucunu kendilerine bildirdiğim zaman,
  gözleri parlıyor, sayı ne denli yüksekse, yüzleri de o denli güleç oluyor.
  eh sevinmekte de o kadar haksız değiller hani, zira yeni köprü'den
  geçenlerin sayısı hiçbir gün binlerin altına düşmüyor..
  
  gel gör ki, onların bu istatistiği doğru değil! evet, özür dilerim, bu
  istatistik doğru değil! onlar beni, görünüşüme bakıp, sözüne güvenilir bir
  kişi sayıyorlar, ama aldanıyorlar: ben öyle sözüne güvenilecek insanlardan
  değilim.
  
  arada bir onlara bir sayı eksik söylüyorum ve yutturdum diye için için
  seviniyorum. sonra, kimi zaman, içimden bir acıma geliyor, onlara birkaç
  sayıyı bağışlayıveriyorum. mutlulukları benim elimde. öfkeli olduğum günler,
  sigaram kalmadığı zamanlar, ortalamayı verip geçiyorum; kimi zaman da
  ortalamanın altında bir sayıyı.
  
  ama, keyfim yerinde mi ? gönlüm aydınlık mı, o zaman bol keseden beş
  basamaklı bir sayıyı sunuveriyorum. ah! ne mutlu oluyorlar o zaman! sonucu
  belirttiğim raporu adeta elimden kapıyorlar, gözleri sevinçten pırıl pırıl
  yanıyor, elleri ile omzuma vuruyorlar. kuşkulanmak akıllarının ucundan
  geçmiyor! derken, başlıyorlar sayıları birbirine vurmaya, bölmeye,
  yüzdelerini almaya ve daha neler neler yapmaya. bugün bir dakika içinde
  köprüden kaç kişi geçmiş imiş? on yıl sonra kaç kişi geçmiş olacakmışmış?
  hesaplayıp, uğraşıp bunu ortaya çıkarıyorlar. zaten gramerde en sevdikleri
  zaman da bu: gelecekte olmuş bitmişi gösteren zaman, bu onların baş
  uğraşıları. ama ne yaparlarsa yapsınlar,dedim ya, özür dilerim, bu
  hesapların tümü yanlış. benim minik sevgilim, köprünün üzerinde görünmüyor
  mu,hem de günde iki kez , ah, o zaman, kalbim sanki duruyor. evet, o
  ağaçlıklı yola sapıp da gözden kaybolana kadar, kalbimin o aralıksız
  vuruşları duruyor; ve bu arada gelip geçenleri ben , pek doğal değil mi?
  atlayıveriyorum. bu iki dakika benim dakikalarım, tümü ile bana ait
  dakikalar, kimse onları benden alamaz. akşam üzerleri, o dondurmacı
  dükkanından dönerken, bir dondurmacı dükkanında çalıştığını artık
  biliyorum, karşı kaldırımdan, benim sayı saymakla görevli sessiz ağzımın
  hizasından geçerken, yine kalbim duruyor ve ben ancak, o, gözden iyice
  kaybolduktan sonra yeniden saymaya başlıyorum. ve bu dakikalarda benim
  görmeyen gözlerimin önünde defile yapan tüm mutlular, istatistiğin
  ölümsüzlülüğüne geçmemiş oluyorlar: gölge adamlar gölge, kadınlar bunlar;
  var mı, yok mu, belirsiz varlıklar. bunlar, istatistiğin "gelecekte olup
  bitmiş zamanı" zamanı içinde yürüyüşe katılmayacak olanlar.
  
  onu seviyorum besbelli. ama kız bunu bilmiyor; ben de zaten bilsin
  istemiyorum. bir kez göründü mü, tüm hesapların altını üstüne getirdiğini o
  hiç bilmesin ve bu bilgisizliği içinde, o tertemiz yüreciği ile uzun kumral
  saçları omuzlarında dalgalanırken, minik ayakları ile bassın geçsin köprüden
  ve dondurmacı dükkanına gitsin ve bolcana bahşişleri toplasın. onu
  seviyorum. evet, besbelli, ona tutkunum ben.
  
  geçenlerde bir kontrolden geçtim. karşı tarafta otomobilleri saymakla
  görevli, arkadaş beni uyarmıştı, o gün dikkat kesildim, deliler gibi saydım,
  saydım, bir kilometre sayacı benim saydığımdan daha iyi sayamazdı. baş
  istatistikçi de karşı tarafta durmuş, sayıyordu. sonunda bir saat içinde
  kendi saydığını benim verdiğim saat sonucu ile karşılaştırdı: benim ki,
  onunkinden ancak bir tek sayı eksik çıktı:
  
  benim küçük sevgilim bu arada gelip geçmişti . ve ben onu yine bu anlamsız
  dizisine katmamıştım. o güzelim kızcağızı bırakırmıydım ki, onu bir tek sayı
  olarak alsınlar, <gelecekte olmuş bir zaman> içinde öteki sayılarla
  birbirine vursunlar, bölsünler, yüzdesini alıp sonunda bir hiçe çevirsinler.
  
  arkasından bakamıyorum diye yüreğim kan ağlarken, yine saymayı sürdürdüm.
  öbür kıyıda, otomobil sayan arkadaşa ne kadar teşekkür etsem az şakası yok.
  ekmek parası elden gidebilir!
  
  baş istatistikçi eliyle omzumu okşadı ve benim dürüst, güvenilir, işine
  bağlı bir görevli olmamı övdü. bir saat içinde bir rakam eksik olmuş,"
  dedi. "bunun önemi yok. biz nasıl olsa yüzde bir miktar farkı hesaba
  katıyoruz. raporumda sizi atlı araçlara atamalarını önereceğim."
  
  atlı araçlar! oh. arayıpta bulamadığım şey! atlı arabalar: cennet. rahatlık!
  atlı araba , günde en çok 25, ya geçiyor, ya geçmiyor. demek günde, ortalama
  her yarım saate bir tek sayıyı aşağıya düşüreceksin. oh! bu.bu bir cennet!.
  
  atlı araçlara bir geçsem, oh, ne güzel, ne güzel! dörtle sekiz arası zaten
  atlı araçların köprüden geçmesi yasak. bu arada insan şöyle bir dolaşıverir,
  ya da dondurmacı dükkanına uzanabilir. ve onu doya doya seyredebilir. ola ki
  bir gün, küçük sevgiliyi alır, evine gidene dek ona yolda arkadaşlık
  edebilir."